11:00 π.μ η μαμά μου είναι έτοιμη να μπει στο αυτοκίνητο για να μεταβεί στο αεροδρόμιο.
Η πτήση της για Αθήνα είναι στις 12 το μεσημέρι,από εκεί θα έπαιρνε το αεροπλάνο για Βρυξέλλες επιστρέφοντας στην βάση της μετά από 3 μήνες. Είναι ένα γνώριμο δρομολόγιο για την μητέρα μου χρόνια τώρα,που συνεχίζει να το κάνει παρότι 81 ετών.
Έρχεται να με χαιρετήσει ,ήμουν στην κουζίνα με τον ξάδερφό ,μου που μόλις λίγα λεπτά πριν είχε έρθει.
Βγαίνει από το σπίτι μου και μέσα σε 2 λεπτά επιστρέφει αναζητώντας τα κλειδιά του τροχόσπιτου για να πάρει το σακάκι της που το είχε αφήσει μέσα.
Ψάχνουμε παντού μήπως κάπου τα άφησε μπαίνοντας, δυστυχώς πουθενά τα κλειδιά .
Συνέχισε να ψάχνει παντού, πίσω στην αδερφή μου ,στο οικόπεδο ,τίποτε ,τα κλειδιά άφαντα λες και τα είχε καταπιεί η γη.
Κινδυνεύοντας να χάσει την πτήση της ,απελπισμένη μπαίνει στο αυτοκίνητο και φεύγει.
Όταν έφυγε ,λέω δεν κοιτάω ακόμη μια φορά μήπως και τα βρω..
Κοιτάω στο τραπεζάκι δίπλα στην είσοδο ,τίποτε.
Πάνω στην τραπεζαρία ,τίποτε.
Κάτω από την τραπεζαρία ,μήπως και γλίστρησαν,τίποτε.
Καθώς πήγαινα να σηκώσω το βλέμμα μου ,με την άκρη του ματιού μου έπιασα κάτι να προεξέχει από το παπούτσι δίπλα στο πόδι της τραπεζαρίας και ναι,όπως καταλάβατε,ήταν τα χαμένα κλειδιά,πως βρέθηκαν εκεί μη με ρωτήσετε, δεν ξέρω...
Τους ενημερώνω,και καθώς δεν είχαν απομακρυνθεί πολύ ,επιστρέφουν να τα πάρουν και έτσι η μαμά μου πήρε το πολυπόθητο σακάκι της μαζί.
Και τώρα εσείς νομίζετε ότι τέλειωσε η ιστορία εδώ, αμ δε..
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος καθότι είχε κάποιες ώρες αναμονής μέχρι την επόμενη πτήση της για Βρυξέλλες ,συναντήθηκε με τον αδερφό μου ,που πήγε να της κάνει παρέα.
Πήγαν να φάνε κάτι έφεραν και κάποιες βόλτες και όταν τελικά ήρθε η ώρα να περάσει το check-in την πήγε στην πύλη και έφυγε.
Μπαίνοντας στο αεροπλάνο συνειδητοποιεί ότι δεν έχει το σακάκι της,ήταν όμως πολύ αργά ,κάπου το είχε ξεχάσει. Πάει το σακάκι της είχε χαθεί για πάντα,ολόκληρη φασαρία για να το χάσει τελικά .
"Δεν το άφηνα στο τροχόσπιτο καλύτερα" σκέφτηκε "τουλάχιστον θα το έβρισκα το επόμενο καλοκαίρι,τώρα ;"
Όταν μου το είπε το επόμενο πρωί της είπα "το σύμπαν σου έστειλε μήνυμα αλλά εσύ δεν το άκουσες".
Δεν ξέρω πως να το μεταφράσω όλο αυτό ,το μόνο που ξέρω είναι ότι τέτοια συμβάντα ανεξήγητα και παράξενα τυχαίνουν σε όλους μας,.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
