Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας εάν όλοι οι άνθρωποι αναλάμβαναν τις ευθύνες των πράξεών τους;

Η υπευθυνότητα είναι ένας δύσκολος δρόμος και πολλές φορές δύσβατος και επώδυνος που πολλοί από εμάς προσπαθούμε να τον αποφύγουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.Και αυτό γιατί πριν δράσουμε δεν ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά. Το να μας έρθουν όλα βολικά είναι το καλό σενάριο ,το να αποτύχουμε υπάρχουν συνέπειες τις οποίες ή  παραβλέψαμε  ή δεν υπολογίσαμε.

Πριν προβούμε σε μια κίνηση ή απόφαση δεν ρωτήσαμε τον εαυτό μας :'Αντέχεις να υποστείς αυτές τις συνέπειες εάν κάτι πάει στραβά;" 

Όχι , απλά πάμε και όπου βγει,και όταν έρθουν τα δύσκολα ρίχνουμε την ευθύνη  στην κακιά μας μοίρα η στην τύχη που δεν ήταν  με το μέρος μας,ή στην οικογένειά μας που δεν μας στήριξε  όσο έπρεπε ή δεν μας απέτρεψε  ,στην κοινωνία που είναι κακιά στο σύστημα που είναι άθλιο κ.τ.λ Μπορώ να σας παραθέσω έναν ολόκληρο κατάλογο από πιθανούς υπαίτιους για την αποτυχία μας ,ένας όμως δεν θα βρεθεί ποτέ σε αυτόν τον κατάλογο αυτός είναι ο εαυτός μας που στην τελική είναι και ο μόνος που ευθύνεται. 

Η υπευθυνότητα μαθαίνετε στα παιδιά από την τρυφερή ηλικία,όμως εμείς οι γονείς δεν το κάνουμε,δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους με την πρόφαση ότι δεν ξέρουν.

Δεν θα ζητήσουμε από το 2 χρόνο ή το 5 χρόνο να πάρει αποφάσεις για τον προϋπολογισμό της οικογένειας αλλά  για το τι θέλει να φάει ή το τι θα φορέσει αν θα μοιράσει τα παιγνίδια του ή με ποιον θα παίξει ή όχι. 

Έτσι μαθαίνει το παιδί να είναι υπεύθυνο και για το εαυτό του αλλά και για τις πράξεις του.Δεν θα είμαστε πάντα εκεί να τα σώζουμε ή να τα προστατεύουμε θα πρέπει να μπορούν να το κάνουν μόνα τους και αυτό ξεκινάει με μικρές αποφάσεις που έχουν μικρές συνέπειες για να μπορούν να είναι έτοιμα στις μεγάλες αποφάσεις που έχουν μεγάλες συνέπειες.

Είναι δύσκολο το ξέρω ,γιατί δεν θέλουμε να νιώσουν ποτέ πόνο και στεναχώρια  όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στην ωριμότητα ,στην ελευθερία και την ψυχική ακεραιότητα.

    

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

 

Όλοι μας θυμούμαστε τα συναισθήματα αυτής της μέρας, είναι τα ίδια συναισθήματα που βιώνουμε όταν τελειώνουν οι διακοπές μας και επιστρέφουμε στην εργασία μας.
Κοιτάζοντας τις διαφημίσεις αυτές τις μέρες έχεις την εντύπωση ότι είναι το ποιό ευχάριστο γεγονός που ,το παιδί, θα βιώσει . Οι μόνοι που,νομίζω,χαίρονται είναι οι γονείς και αυτοί που εργάζονται και αυτοί που δεν εργάζονται.

Δεν είναι που δεν αγαπούν τα παιδιά τους ,όσοι έχετε παιδιά καταλαβαίνετε τι εννοώ,όλοι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για μας.Καλά όσοι  εργάζονται το σχολείο είναι λύτρωση μιας που στην χώρα μας το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο.  

'Έχετε την εντύπωση ότι τα παιδιά σας νιώθουν διαφορετικά για αυτή την πρώτη μέρα;

Έχετε την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει ,απ όταν ήσασταν εσείς παιδιά, μέσα σε αυτά τα κτήρια που λέγονται σχολεία; 

Τίποτε δεν άλλαξε,είναι το ίδιο άσχημα και άχρηστα.Μόνο για μπείμπι σίτιγκ κάνουν και αυτό με πολλές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση του παιδιού.Δεν θέλω να βάλω όλους τους εκπαιδευτικούς στο ίδιο τσουβάλι διότι υπάρχουν και εκπαιδευτικοί που αξίζουν,που σε ένα άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα κάνουν ότι μπορούν καλύτερο.

Το σχολείο κανονικά θα έπρεπε να είναι ένας χώρος δημιουργικότητας,εξερεύνησης και εκπαίδευσης.

Τα παιδιά απ την φύση τους, τους αρέσει να μαθαίνουν πράγματα ,διψούν για γνώση και θα έπρεπε να χαίρονται να πηγαίνουν στο σχολείο,αντιθέτως το νιώθουν σαν αγγαρεία βιώνοντας από τη τρυφερή αυτή ηλικία αρνητικά συναισθήματα που δεν είναι καν σε θέση να τα επεξεργαστούν. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί που απαρτίζουν το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ότι οι ίδιοι ήταν κάποτε παιδιά και βίωσαν και οι ίδιοι αυτό το κακό εκπαιδευτικό σύστημα ,συνεχίζουν να το εφαρμόζουν στα δικά τους παιδιά χωρίς καμία αλλαγή χωρίς καμία καλυτέρευση ,γιατί;

Γιατί ξέχασαν τα δικά τους σχολικά χρόνια και δεν άλλαξαν τίποτε; 

Γιατί, εμείς οι άνθρωποι γενικά όταν είμαστε νέοι αντιδρούμε στα κακώς κείμενα των ενηλίκων και όταν ενηλικιωνόμαστε γινόμαστε ακριβώς ίδιοι με αυτούς,ακολουθώντας τον ίδιο τρόπο χωρίς καμία αναπροσαρμογή; 

Ας το κοιτάξουμε λίγο αυτό.