ΠΟΛΥΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ ...

 Ο λόγος για την λεκτική επικοινωνία των ανθρώπων.

Εμείς οι άνθρωποι μιλάμε,και μιλάμε πολύ.Όπου και να βρίσκεσαι ακούς ένα συνεχόμενο βουητό σαν να περνά ένα σμήνος από μέλισσες.

Ο άνθρωπος ανέπτυξε την λεκτική ομιλία για να μπορέσει να μεταφέρει πληροφορίες που με τον μη λεκτικό τρόπο δεν θα μπορούσε όπως παράδειγμα την περιγραφή πραγμάτων,γεγονότων κ.τ.λ 

Η λεκτική ομιλία δεν αναπτύχθηκε για να μεταφέρει ούτε συναισθήματα ούτε γνώσεις επιβίωσης στις επόμενες γενεές.Διότι αυτό ,όπως βλέπουμε τα υπόλοιπα πλάσματα ,μια χαρά το κάνουν και χωρίς λεκτικό τρόπο.Τα λιοντάρια εκπαιδεύουν τα νεαρά μέλη της αγέλης στο κυνήγι χωρίς περίπλοκες αναλύσεις,απλά δείχνοντας τους τον τρόπο και εκείνα απλά μιμούνται.

Δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες για να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας ,το σώμα μας με την στάση του και το μαγνητικό μας πεδίο είναι αρκετό να μεταφέρει όλες τις πληροφορίες,  οι πράξεις μας είναι αρκετές για να δείξουμε την αγάπη μας ,συμπόνια και την αποδοχή στους γύρω μας ή και το αντίθετο.

Δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες για να δείξουμε τον πόνο μας και την ασθένεια.

Δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες για να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας όπως και λιονταράκια είναι μιμητικά πλάσματα και αντιγράφουν ότι βλέπουν από τους ενήλικες .

Δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες για τίποτε από όλα αυτά.

Άρα τι λέμε συνέχεια ; Γιατί τόσος θόρυβος;  

      

" ΔΟΥΛΕΙΑ " Η "ΕΡΓΑΣΙΑ" ;

 Δύο λέξεις που εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε την ίδια δραστηριότητα.

Δύο λέξεις με πολύ,όμως ,διαφορετική έννοια.

Η μία εκφράζει την παραγωγή έργου (εργασία) με αποτέλεσμα την αμοιβή ,όχι μόνο χρηματική αλλά και την ψυχική .

Η δεύτερη εκφράζει την δουλεία ,την σκλαβιά,δηλαδή την εξαναγκασμού παραγωγή έργου,την έλλειψη ελευθερίας (σωματικής και ψυχικής) χωρίς καμία αμοιβή για το άτομο.

Επιτέλους στο μυαλό μας θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε σε ποια κατηγορία ατόμων που παράγουν έργο θέλουμε να ανήκουμε,στους εργαζόμενους ή στους δούλους,και να χρησιμοποιούμε τον σωστό όρο ανάλογα.

Σε μία κοινωνία καπιταλιστική όπως την ονομάζουνε,όλοι πουλάνε κάτι.Ο εργαζόμενος  λοιπόν πουλάει το έργο που μπορεί να παράξει με το σώμα του και το μυαλό του,πουλάει τις ώρες ζωής του,και ως προϊόν έχει το δικαίωμα ο ίδιος να το κοστολογεί .

Σε ένα σούπερ μάρκετ δεν βάζει την τιμή ο πελάτης αλλά ο έμπορος.Επίσης στο σούπερ μάρκετ θα βρεις τα ίδια προϊόντα με διαφορετική μάρκα ,συσκευασία ,και τιμή και ποιότητα,όλα όμως κοστολογημένα αναλόγως .

Η εργασία είναι μία εμπορική συναλλαγή ανάμεσα σε δύο πλευρές και η συμφωνία πρέπει να αφήνει ικανοποιημένα τα μέλη και των δύο αυτών πλευρών κάτι πέρα από αυτό δεν είσαι δίκαια εμπορική συναλλαγή.

Εσύ λοιπόν αποφασίζεις εάν θα είσαι εργαζόμενος ή δούλος...