Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας εάν όλοι οι άνθρωποι αναλάμβαναν τις ευθύνες των πράξεών τους;

Η υπευθυνότητα είναι ένας δύσκολος δρόμος και πολλές φορές δύσβατος και επώδυνος που πολλοί από εμάς προσπαθούμε να τον αποφύγουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.Και αυτό γιατί πριν δράσουμε δεν ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά. Το να μας έρθουν όλα βολικά είναι το καλό σενάριο ,το να αποτύχουμε υπάρχουν συνέπειες τις οποίες ή  παραβλέψαμε  ή δεν υπολογίσαμε.

Πριν προβούμε σε μια κίνηση ή απόφαση δεν ρωτήσαμε τον εαυτό μας :'Αντέχεις να υποστείς αυτές τις συνέπειες εάν κάτι πάει στραβά;" 

Όχι , απλά πάμε και όπου βγει,και όταν έρθουν τα δύσκολα ρίχνουμε την ευθύνη  στην κακιά μας μοίρα η στην τύχη που δεν ήταν  με το μέρος μας,ή στην οικογένειά μας που δεν μας στήριξε  όσο έπρεπε ή δεν μας απέτρεψε  ,στην κοινωνία που είναι κακιά στο σύστημα που είναι άθλιο κ.τ.λ Μπορώ να σας παραθέσω έναν ολόκληρο κατάλογο από πιθανούς υπαίτιους για την αποτυχία μας ,ένας όμως δεν θα βρεθεί ποτέ σε αυτόν τον κατάλογο αυτός είναι ο εαυτός μας που στην τελική είναι και ο μόνος που ευθύνεται. 

Η υπευθυνότητα μαθαίνετε στα παιδιά από την τρυφερή ηλικία,όμως εμείς οι γονείς δεν το κάνουμε,δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους με την πρόφαση ότι δεν ξέρουν.

Δεν θα ζητήσουμε από το 2 χρόνο ή το 5 χρόνο να πάρει αποφάσεις για τον προϋπολογισμό της οικογένειας αλλά  για το τι θέλει να φάει ή το τι θα φορέσει αν θα μοιράσει τα παιγνίδια του ή με ποιον θα παίξει ή όχι. 

Έτσι μαθαίνει το παιδί να είναι υπεύθυνο και για το εαυτό του αλλά και για τις πράξεις του.Δεν θα είμαστε πάντα εκεί να τα σώζουμε ή να τα προστατεύουμε θα πρέπει να μπορούν να το κάνουν μόνα τους και αυτό ξεκινάει με μικρές αποφάσεις που έχουν μικρές συνέπειες για να μπορούν να είναι έτοιμα στις μεγάλες αποφάσεις που έχουν μεγάλες συνέπειες.

Είναι δύσκολο το ξέρω ,γιατί δεν θέλουμε να νιώσουν ποτέ πόνο και στεναχώρια  όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στην ωριμότητα ,στην ελευθερία και την ψυχική ακεραιότητα.