ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ;

Είμαστε τα μοναδικά πλάσματα πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη που χρησιμοποιούμε τον λόγο δηλαδή την ομιλία ως μέσο επικοινωνίας.

Αυτό είναι ένα τρομερό πλεονέκτημα γιατί μας επιτρέπει την μεταφορά ,μεταξύ μας,περισσότερων πληροφοριών. Μπορούμε να περιγράψουμε σε κάποιον με λεπτομέρειες πράγματα ,γεγονότα, μέρη,ιδέες,συναισθήματα τα οποία δημιουργούν στον ακροατή εικόνες χωρίς ο ίδιος να μην τα έχει δει ποτέ.

Είναι το μαγικότερο εργαλείο που διαθέτει ο άνθρωπος. Όμως, όπως κάθε εργαλείο,έτσι και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πάρα πολλούς τρόπους ,και εμείς οι άνθρωποι είμαστε εξπέρ στην εναλλακτική χρήση των πραγμάτων ανάλογα πάντα με την ικανοποίηση των αναγκών μας.

Έτσι λοιπόν μαζί με τα όμορφα και τα καλά γεννήθηκαν και τα άσχημα και τα κακά ,όπως παράδειγμα το ψέμα ,η ύβρις κ.τ.λ

Έτσι λοιπόν εμείς οι άνθρωποι ανακαλύψαμε το "ψέμα" το οποίο είναι η περιγραφή μιας κατάστασης, ενός γεγονότος ή ενός συναισθήματος με αναληθή στοιχεία ή παραποιημένα κατά το δοκούν αποκρύπτοντας εσκεμμένα την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Γιατί λέμε ψέματα; Μα πάρα πολύ απλά είτε για όφελος ,είτε για παραπλάνηση είτε για αποφυγή των συνεπειών. 

Το ερώτημα όμως είναι ,εάν είναι ικανό ένα λεκτικό ψέμα να αποκρύψει την αλήθεια από τον ακροατή.

Δυστυχώς όχι διότι όπως ίσως να γνωρίζετε η επικοινωνία μεταξύ μας ευτυχώς δεν βασίζετε μόνο στο λεκτικό κομμάτι αλλά και σε ένα μη λεκτικό κομμάτι.Είναι όλες εκείνες οι πληροφορίες που μεταφέρονται με την στάση του σώματος,την αλλαγή στο μαγνητικό πεδίο του σώματός μας ,την αύρα μας ,τα οποία δεν ελέγχονται . Το λεκτικό κομμάτι της επικοινωνίας μας καλύπτει το 20 με 30 τις εκατό το υπόλοιπο προέρχεται από το μη λεκτικό.

  Έτσι λοιπόν αν κάποιος σας λέει για κάτι ψέμα με λέξεις το σώμα του θα εκπέμπει την αμηχανία του την αγωνία του να σε πείσει για τα λεγόμενά του.

Όμως ,δυστυχώς η σημερινή εποχή με την εξέλιξη της τεχνολογίας στερεί από τους ανθρώπους αυτή  την φυσική επικοινωνία με αποτέλεσμα να μην εκπαιδεύετε το σώμα και το μυαλό σε αυτόν τον ουσιαστικό και πρωτόγονο τρόπο επικοινωνίας και οι άνθρωποι να χάνοντε ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα έχοντας το αποτέλεσμα να είναι επιρρεπείς στην χειραγώγηση και την εκμετάλλευση.  

ΑΧ! ..ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

 Θα ξεκινήσω με τον διάλογο του αυτοκράτορα Θεόφιλου και της Κασσιανής το 820 μ.χ

Θεόφιλος : Την ρώτησε ,"Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα ;(Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα) 

Κασσιανή : Απάντησε ,"Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω (Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα )

Πρέπει να παραδεχτούμε το φιλοσοφικό βάθος αυτού του διαλόγου και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα ,ότι όντως  η γυναίκα είναι ικανή για τα καλύτερα και για τα χειρότερα.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι αντικατοπτρισμός  αυτής της πραγματικότητας .

Όταν εμείς θέλουμε, δημιουργούμε και καταστρέφουμε, ενώνουμε και χωρίζουμε.

Οι άντρες είναι εκτελεστές των δικών μας απαιτήσεων, στις μάγισσες της Σμύρνης η Κατίνα είπε κάτι πολύ σωστό στην κόρη της " Ο άντρας είναι το κεφάλι αλλά η γυναίκα είναι ο λαιμός που στρέφει και στηρίζει το κεφάλι" 

Ο κόσμος μας είναι έτσι όπως είναι γιατί εμείς οι γυναίκες είμαστε έτσι.

Πότε καλές και γλυκές ,πότε κακές και εκδικητικές. Βρισκόμαστε σε μόνιμη αντιπαλότητα μεταξύ μας ,δεν στηρίζουμε η μία την άλλη.

Δεν είναι τυχαία η αντιπαλότητα μεταξύ μάνας και κόρης,πεθερά νύφης, αδερφή με αδερφή κ.τ.λ

Σπάνια βλέπεις γυναίκες μεταξύ τους να τα πάνε καλά και αυτό γιατί μονίμως υπάρχει ο μόνιμος πόλεμος για επικράτηση και κυριαρχία .

Είναι γονιδιακό και δεν πρόκειται να αλλάξει .Αν κάποια σε βάλει στο στόχαστρο γιατί σε θεωρεί επικίνδυνη ή επικίνδυνο για τα συμφέροντά της δεν υπάρχει καμία περίπτωση ούτε να σταματήσει ούτε να αλλάξει γνώμη.

Αν λοιπόν κάτι θέλουμε να αλλάξουμε στον κόσμο αυτό ας ξεκινήσουμε ,όλες μας ,την ψυχανάλυση και την ψυχοθεραπεία ,να τα βρούμε πρώτα με τον εαυτό μας και τα υπόλοιπα θα έρθουν ως αποτέλεσμα.

Η οικογένεια ,το σχολείο, θα πρέπει να καλλιεργεί την όμορφη πλευρά των γυναικών όπως την δημιουργικότητα,την καλλιτεχνική της φύση την ευαισθησία της γιατί η αλήθεια είναι ότι όσα κακά έχουμε άλλα τόσα καλά διαθέτουμε.

 

 

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΥ ΑΥΤΗ Η "ΑΓΑΠΗ" ;

Ετυμολογικά η λέξη "αγάπη" δεν μπόρεσε να προσδιοριστεί,πολλές θεωρίες, όμως καμία που να φαίνεται να ευσταθεί.

Εξυψώθηκε ως έννοια από τους αρχαίους χρόνους ως το υπέρτατο συναίσθημα ,υμνήθηκε από τους ποιητές,γράφτηκαν απίστευτες ιστορίες "αγάπης" , "αγάπη" για την πατρίδα ,"αγάπη" για τον Θεό,"αγάπη" για τα παιδιά μας ,ιδιαίτερα εκείνης της μητέρας προς το παιδί της, για τον ή την σύντροφό μας ,την οικογένεια,τους φίλους κ.τ.λ

Υπάρχει όμως  αυτή η "αγάπη" στην πραγματικότητα; Η μήπως είναι απλά μια ουτοπία; ή ένα μέσο συναισθηματικής χειραγώγησις ;

Γίνανε απίστευτα πράγματα στο όνομα της "αγάπης" , πόλεμοι,φόνοι κ.λ.π 

 Μας μιλάνε για την ανιδιοτελή   "αγάπη"  του Θεού απέναντι στα δημιουργήματά του ,όταν αυτός ο πλανήτης στηρίζετε στο μοτίβο "ο ένας τρώει τον άλλον" ο θύτης γίνετε θύμα για έναν μεγαλύτερο θηρευτή.

Μας μιλάνε για την αγάπη προς την πατρίδα και την σημαία όταν παντού βλέπεις το αντίθετο.

Μας μιλάνε για την αγάπη των γονιών και γύρω σου βλέπεις παιδιά να κακοποιούνται ψυχολογικά και σωματικά. 

Μας μιλάνε για την αγάπη των ζευγαριών όταν το μόνο που βλέπεις είναι ο πόλεμος μεταξύ τους για επικράτηση και εκμετάλλευση .

Μας μιλάνε για αγάπη στον συνάνθρωπο ή για αγάπη στα ζώα .

Ποιο λοιπόν είναι αυτό το συναίσθημα που προσπαθούμε να εκφράσουμε με την λέξη "αγάπη";

Μήπως τελικά λέγοντας σε κάποιον "Σ΄αγαπάω" είναι σαν να του λέμε "μου ανήκεις και είσαι υποχρεωμένος να με υπακούς και να με υπηρετείς";

Για μένα,υπάρχει αυτό το ανιδιοτελή συναίσθημα της "αγάπης" όμως δυστυχώς είναι πολύ λίγοι αυτοί που το νιώθουν.Την "αγάπη" δεν μπορείς να την τεμαχίσεις σε κομμάτια,δεν μπορεί να αγαπάς κάτι και κάτι όχι.Όταν αγαπάς ,αγαπάς τα πάντα από το μικρότερο στοιχείο αυτού του πλανήτη έως τον εαυτό σου.

Με λίγα λόγια είναι μια ικανότητα λίγων ανθρώπων πάνω στην γη.

Πολλοί θα σπευσουν να με αμφισβητήσουν και να πούνε ότι έχω άδικο.

Όμως ας κάτσουν να σκεφτούν λίγο , να αναλύσουν βαθύτερα τον εαυτό τους και θα δουν ότι ,ότι κάνουν για αυτούς που αγαπάνε είναι για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες .

Δεν χρειάζονται μεγάλες φανφάρες για να δείξεις την αγάπη σου,οι μεγάλες φανφάρες είναι πυροτεχνήματα που κάνουν πολύ θόρυβο  που όταν τελειώνουν δεν μένει τίποτε.

Αγάπη είναι να προσέχεις να μην πληγώνεις,αγάπη είναι στηρίζεις στα δύσκολα και όχι όταν όλα πάνε καλά.

Αγάπη είναι να θέλεις για τον άλλον ότι ακριβώς θες για τον εαυτό σου.

Αγάπη είναι να παραδέχεσαι τις πράξεις σου και τα λεγόμενά σου επωμίζοντας και τις συνέπειες.

Αγάπη είναι να νιώθεις τον άλλον χωρίς να σου λέει τίποτε.

Κοιτάξτε γύρω  σας και πες τε μου  το βλέπετε αυτό πουθενά ;

 

 

 

 

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ - ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ,ΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ)

 Η ανθρώπινοι ιστορία είναι γεμάτη από εξεγέρσεις και επαναστάσεις.

Ο κατάλογος μακρύς,και πάντα γίνονται στο όνομα της Ελευθερίας,της Δικαιοσύνης,της Ισότητας.

Και πάντα χαμένοι είναι οι απλοί πολίτες που με το αίμα τους σφραγίζουν την έκβαση όλων  αυτών των επαναστάσεων-εξεγέρσεων.

Είναι όμως πράγματι η αντίδραση των σκλαβωμένων ή των αδικημένων ,λαών ή πολιτών;

Η μήπως κάποιοι εκμεταλλεύονται αυτές τις αδικίες και ανισότητες κάνοντάς τις σημαία στον δικό τους πόλεμο για τα δικά τους συμφέροντα;

Κάποτε είδα ένα ντοκιμαντέρ για την Χιλή, κάποια στιγμή  έδειξε έναν πατέρα που κρατούσε στα χέρια του την 8 χρονών κόρη του που από την ασιτία δεν μπορούσε καν να σταθεί όρθια ,να την πηγαίνει στον γιατρό.

Φεύγοντας από το ιατρείο μπαμπάς και κόρη,ο δημοσιογράφος ρωτάει  τον γιατρό - "  Γιατί δεν επαναστατούν με τόση αθλιότητα που βιώνουν;" και τότε ο γιατρός του λέει :" Ποιος να επαναστατήσει ! αυτοί το μόνο που κοιτάνε είναι πως θα βγάλουν την μέρα αναζητώντας στα σκουπίδια κάτι να φάνε.Το κοριτσάκι που είδες είναι 8 χρονών,βρίσκετε σε κατάσταση ασιτίας σε μια χρονική περίοδο που το σώμα της και ο εγκέφαλός της  αναπτύσσετε. Σε τι είδους ενήλικα νομίζεις θα εξελιχθεί ,εάν φυσικά φτάσει στην ενηλικίωση ;

Κοιτάξτε τι γίνετε στην Μέση Ανατολή..

Νομίζετε ότι Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι πολίτες ευθύνονται για τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών; Όχι φυσικά.

Μπείτε στην θέση τους για λίγο και σκεφτείτε εάν παρότι τις δυσκολίες που μπορεί ο καθένας σας να βιώνει εάν ποτέ θα παίρνατε την απόφαση να επαναστατήσετε. Όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν με τον τρόπο τους χωρίς να δημιουργούν φασαρίες ή βάζοντας τον ίδιο και τα παιδιά του σε κίνδυνο.

Η Γαλλική επανάσταση δεν διοργανώθηκε από τους πεινασμένους αλλά από γόνους πλούσιων και ευγενών οικογενειών. Οι πεινασμένοι ήταν το μέσο σε μια μάχη επικράτησης ανάμεσα στο παλάτι και τους πλούσιους εμπόρους.Οι πεινασμένοι ήταν τα πιόνια στην σκακιέρα,ήταν αυτοί που και να χάνονταν δεν θα έλειπαν σε κανέναν από αυτούς,έτσι και αλλιώς λίγα ήταν τα ψωμιά τους.

Γι αυτό μην βιάζεστε να πάρετε καμιάς πλευράς το μέρος ,πάντα να σκέφτεστε τους απλούς ανθρώπους σαν εσένα και μένα που δυστυχώς θα πληρώσουν το τίμημα χωρίς να ευθύνονται,παιδάκια που θα βιώσουν από αυτή την τρυφερή ηλικία τους την ασχήμια αυτού του κόσμου που τους παραδίνουμε.         

 

 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

 

Πριν αρκετό καιρό το κανάλι της National Geographic είχε ένα ντοκιμαντέρ για την ετήσια μετανάστευση των γκνου.Τα γκνου αναγκάζονται κάθε χρόνο να διανύουν χιλιόμετρα για να βρούνε τροφή και νερό ακολουθώντας το ίδιο κάθε φορά μονοπάτι. Αυτό το μονοπάτι περνάει από τον ποταμό Μάρα που είναι γεμάτο από πεινασμένους κροκόδειλους που περιμένουν την ετήσια αυτή μετανάστευση των γκνου.

Όταν λοιπόν το κοπάδι φθάνει στις όχθες του ποταμού,αναμένει πρώτα την διέλευση του αρχηγού τους και μετά ακολουθεί το ίδιο,ο αρχηγός θα πρέπει να δείξει τόλμη και κουράγιο ώστε να εμψυχώσει και το κοπάδι του να περάσει τις όχθες και να βρεθεί στο καταπράσινο λιβάδι.Αν,τώρα ο αρχηγός δειλιάσει,καθαιρείτε από αρχηγός και αναλαμβάνει κάποιο άλλο γκνου που διαθέτει την τόλμη και το θάρρος να περάσει το κοπάδι απέναντι.

Σε όλο το ζωικό βασίλειο η ηγεσία λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο,μόνο στο ανθρώπινο είδος,παρ'ότι η ανάγκη ενός αρχηγού παραμένει ίδια,στην πράξη η λειτουργία του είναι εντελώς διαφορετική.

Στο ανθρώπινο είδος θα περνούσε πρώτα το κοπάδι και στο τέλος ο αρχηγός.Έτσι έχει μετατραπεί η η ηγεσία στους ανθρώπους χωρίς νόημα και λόγο ύπαρξης.

Συντηρούμε ηγέτες που αντί να μας πάνε σε πράσινα λιβάδια,μας βάζουν μπροστά ώστε οι "κροκόδειλοι" να τρώνε πρώτα εμάς. Και η πλάκα σε όλο αυτό είναι ότι εμείς  συνεχίζουμε να τους εκλέγουμε ως αρχηγούς.

Πρέπει να το κοιτάξουμε λίγο αυτό γιατί δεν είναι φυσιολογικό.

 

 

ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ

            

Λίγο πολύ όλοι μας γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται και σίγουρα όλοι μας βρεθήκαμε ή θα βρεθούμε κάποια στιγμή σε αυτή την κατάσταση.

Τι είναι όμως η κρίση πανικού;

Είναι εκείνη η στιγμή που το μυαλό χάνει τον έλεγχο των αρνητικών σκέψεων. 

Είναι το αποτέλεσμα της φοβισμένης ζωής που ζούμε.Φυσικό δεν είναι; Όταν καθημερινά ακούς για ασθένειες,εγκληματικότητα,οικονομικές καταστροφές κ.τ.λ 

Μας έχουν πείσει ότι κάθε λεπτό που ζούμε το ζούμε από θαύμα.

Το μυαλό μας αδυνατεί να ξεχωρίσει τον αληθινό κίνδυνο από τον φανταστικό,έτσι αντιδράει προετοιμάζοντας το σώμα να δράσει σαν να βρισκόταν μπροστά σε έναν πραγματικό κίνδυνο.

Πραγματικός κίνδυνος είναι όταν κάποιος ή κάτι σε κυνηγάει να σε σκοτώσει,τότε το σώμα μας προετοιμάζετε ή να παλέψει για την ζωή του ή να τρέξει να σωθεί. Οι χτύποι της καρδιάς ανεβαίνουν,η αναπνοή γίνετε πιο γρήγορη,τα άκρα ,κάτω από την επίδραση της αδρεναλίνης προετοιμάζονται για δράση.Με την δράση και την αποφυγή του πραγματικού κινδύνου έχουμε την εκτόνωση και την επαναφορά του σώματος σε κατάσταση ηρεμίας. 

Τι γίνετε όμως όταν ο κίνδυνος είναι αδιευκρίνιστος ή φανταστικός;  

Τι γίνετε όταν ο εχθρός είναι αόρατος και καθημερινός;

Το σώμα μας θα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο, μόνο που δεν θα βλέπει τι πρέπει να παλέψει ή να αποφυγή,με αποτέλεσμα να διατηρείτε σε μεγάλο χρονικό διάστημα σε κατάσταση εγρήγορσης χωρίς εκτόνωση.

Ο κυριότερος φόβος είναι η ασθένεια, μια μικρή δυσφορία μπορεί να οδηγήσει σε κρίση πανικού.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχή άγχους βιώνουν καθημερινά και επαναλαμβανόμενες κρίσεις πανικού,η ποιότητα ζωής τους είναι πολύ κακή,στην πραγματικότητα δεν ζουν και είναι δυστυχισμένοι.

Πως μπορεί να βοηθηθεί ένας άνθρωπος με διαταραχή άγχους; 

Ο πρώτος τρόπος είναι η απομάκρυνσή του από την πηγή που του προκαλεί τον φόβο και καθότι μιλάμε για φανταστικούς κινδύνους καλό είναι να τον απομακρύνουμε από οποιαδήποτε πηγή που μεταδίδει πληροφορίες που έχουν σχέση με τους φόβους του. 

Ο δεύτερος είναι η δημιουργία ενός ασφαλές χώρου στο μυαλό του όπου θα ανατρέχει κάθε φορά που θα έρχονται οι κρίσεις.

Οι εκπαιδεύσει στον έλεγχο των αναπνοών,η σωματική άσκηση, βοηθάει στην εκτόνωση της αδρεναλίνης,η χαλαρωτική μουσική κ.λ.π

Το κυριότερο όμως απ'όλα    είναι η κατανόηση και συμπαράσταση από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλων.

Ξέρετε,όλα τα παραπάνω ,ίσως,να φαίνονται εύκολα, πράγμα που δεν είναι.Οι άνθρωποι με διαταραχή άγχους αρνούνται να αποδεχτούν την κατάστασή τους με αποτέλεσμα να την  δυσχεραίνουν.

Χρειάζεται πολύ υπομονή και επιμονή από την πλευρά των οικείων. Δεν είναι ψυχικά άρρωστοι και δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε έτσι, είναι αδύναμοι και φοβισμένοι και χρειάζονται κάποιον να τους προστατεύει.Δεν μπορούν να επωμιστούν ευθύνες για τίποτε και για κανέναν έτσι κάποιος άλλος θα πρέπει να τις αναλάβει ,ξέρετε δεν γεννιούνται όλοι "αρχηγοί" και δεν μπορούμε να τους καταδικάσουμε γι αυτό.

Έρευνες έδειξαν ότι  πριν την πανδημία, υπήρχαν 298 εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο. Η πανδημία προκάλεσε 76 εκατομμύρια επιπλέον ασθενείς σημειώνοντας αύξηση κατά 26%, με τον αριθμό να διαμορφώνεται σε 374 εκατομμύρια κρούσματα. Στο ποσοστό αύξησης συμπεριλαμβάνονται 52 εκατομμύρια γυναίκες και 24 εκατομμύρια άνδρες.  

Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι λίγοι και με τον τρόπο που εξελίσσετε η κοινωνία μας τείνει στην όξυνση του προβλήματος .Η φαρμακευτική αγωγή δεν είναι η λύση,η λύση είναι στην αλλαγή του τρόπου που ζούμε,η επιστροφή μας σε πιο ήρεμους και φυσικούς ρυθμούς ζωής.

Δεν νομίζετε ότι  είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά και να το διορθώσουμε ;   

  

 

 

  

 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

   

Την 1η Οκτωβρίου ήταν η παγκόσμια ημέρα για την τρίτη ηλικία.

Όλη η ζωή του ανθρώπου στοιχειώνετε από τον φόβο της  έλευσης των γηρατειών.

Αντιλαμβανόμαστε τα γεράματα σαν μια  κατάρα ή τιμωρία του ανθρώπινου είδους,λες και μόνο εμείς βιώνουμε αυτή την βιολογική κατάσταση.

Θεωρούμε αχρείαστους και μη παραγωγικούς  για την κοινωνίας μας ,τους γέροντες και της γερόντισσες .

Το κράτος τους θεωρεί οικονομικό βάρος.

Μια ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί γύρω από την υπόσχεση της αποφυγής των γηρατειών.

Τι όμως στην πραγματικότητα είναι τα γεράματα;

Γιατί η φύση μπαίνει σε αυτή την διαδικασία ,της καταστροφής και αναδημιουργίας, σπαταλώντας τόση ενέργεια  ;

Γιατί όπως έχω ξαναπεί στην φύση τίποτε δεν συντελείτε τυχαία όλα έχουν ένα σκοπό,την σωστή λειτουργία του συστήματος .  

Κατ ΄αρχάς ο κύριος λόγος είναι η ανανέωση.Ο χρόνος δημιουργεί φθορές και για την φύση είναι πιο οικονομική λύση η αποσυναρμολόγηση και η δημιουργία νέου ατόμου,κάτι σαν την δική μας ανακύκλωση, από την επισκευή του παλιού. Και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Αλλάζουμε το παλιό και ζημιογόνο αυτοκίνητο για να πάρουμε ένα καινούργιο.

Δεύτερον, το παλιό είναι πηγή γνώσης, βλέπει τι  δεν έκανε σωστά σε αυτό το μοντέλο και στο επόμενο το διορθώνει .

Η φύση είναι σοφή και μεις αντί να την ακολουθήσουμε την πολεμάμε. 

Τα άτομα της τρίτης ηλικίας δεν είναι άχρηστα. Από τα άτομα της τρίτης ηλικίας θα έπρεπε οι νέοι να αντλούν γνώσεις γιατί αυτοί είναι το αποτέλεσμα κάποιων δράσεων,έτσι ώστε οι ίδιοι να μην τα επαναλαμβάνουν.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε και να πολεμάμε τα γεράματα. Είναι η μόνη περίοδο της ζωής μας που επιτέλους μπορούμε να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τα θέλω μας.

Όταν είμαστε παιδιά είμαστε πολύ ανώριμοι,όταν ενηλικιωνόμαστε είμαστε πολύ απασχολημένοι,άρα μόνο σ΄αυτή την ηλικία είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και ικανοί να ασχοληθούμε με μας.

Τα παλιά τα χρόνια οι γέροντες είχαν την θέση που τους άρμοζε.Χαίρονταν τον σεβασμό των νεοτέρων καθώς θεωρούνταν πηγή γνώσεις και εμπειριών.Ήταν χρήσιμοι στην οικογένεια διότι ήταν πάντα μέσα στο σπίτι να βοηθούν και στις οικιακές δουλειές αλλά και στην επίβλεψη των παιδιών.

Σήμερα,η κοινωνία μας τους έχει πετάξει στο περιθώριο σαν σκουπίδια. Δεν θέλει να τους βλέπουμε για να μην μας θυμίζουν την ματαιότητα του τρεξίματος μας.

Η ζωή μας είναι σαν τον κύκλο του ρόδου ,στην αρχή ένα μπουμπούκι μετά ένα όμορφο τριαντάφυλλο,και στην συνέχεια ένα κοτσάνι που στον σάκο του περικλείει τον σπόρο και την γνώση της επόμενης γενιάς.

Τίποτε δεν είναι άχρηστο στον κύκλο της ζωής και ότι είναι φυσικό είναι και καλό και χρήσιμο.

 

"ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ"

 Η γη δεν έχει σύνορα και δεν ανήκει σε κανένα,όλοι περαστικοί είμαστε.

Δεν υπάρχουν αυτόχθονες λαοί,μόνο μετανάστες.

Εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε ντόπιοι,μετανάστες είμαστε που πολλά χρονιά πριν οι προγονοί μας ήρθαν και εγκατασταθήκαν σε αυτόν τον τόπο γιατί τους ανάγκασαν οι συνθήκες,διώχνοντας κάποιους άλλους που νόμιζαν ότι ήταν ντόπιοι,ενώ και αυτοί είχαν διώξει κάποιους  άλλους κ.ο

Έτσι λειτουργούν τα πράγματα σε αυτόν τον πλανήτη που λέγετε "γη" ,η μία αγέλη λύκων διώχνει τη άλλη.

Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε; Η μήπως κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί έτσι μας συμφέρει;

Ο άνθρωπος όμως δεν είναι λύκος.Ο λύκος αναγκάζετε να μπει σε αυτή την διαδικασία,είναι θέμα επιβίωσης όταν ο κυνηγότοπος του στερεύει από κυνήγια.

Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και την δυνατότητα να μετατρέψει όλα τα μέρη αυτού του πλανήτη βιώσιμα τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα υπόλοιπα πλάσματα της.

Ο "θεός" το "σύμπαν" ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε τον δημιουργό αυτής της πλάσης έδωσε στον άνθρωπο  την "δύναμη" της δημιουργίας και αυτός μετατράπηκε σε αλαζόνας και αντί να δημιουργεί καταστρέφει.Ξεχνάει όμως ότι οδεύει ολοταχώς,εάν δεν αλλάξει σύντομα και προς και την δική του εξαφάνιση.

Όλοι μας κατέχουμε αυτή την δύναμη,δεν δόθηκε μόνο σε συγκεκριμένους,άρα όλοι μας έχουμε την ευθύνη και για την δημιουργία καλύτερων τόπων διαβίωσης όλων των ανθρώπων και όλων των πλασμάτων της.

 Η δική μας προσωπική ανευθυνότητα και η μη ενεργή συμμετοχή μας σε αυτή την "δημιουργία" παρέδωσε την χρήση της σε λίγους.

Το κάθε ζωντανό και μή στοιχείο αυτού του παράξενου πλανήτη έχει λόγο ύπαρξης,τίποτε δεν έγινε τυχαία.Εάν κάποιο χαθεί,χάνετε και η ισορροπία εάν σύντομα δεν αναπληρωθεί με κάτι αντίστοιχο.

Σκεφτείτε ..

Εάν χαθούν τα σαρκοφάγα τι θα γίνει;Θα χαθεί και η βλάστηση από την υπερβόσκηση που τελικά  θα οδηγήσει και στη δική τους εξαφάνιση .

Η εξαφάνιση οποιουδήποτε στοιχείου οδηγεί  στην ολική καταστροφή του συστήματος.

Πολλοί θα πείτε ότι μόνο εάν εξαφανιστεί ο άνθρωπος δεν υπάρχουν επιπτώσεις στο σύστημα .

Και εγώ σας λέω ότι κάνετε λάθος,όλα  υπάρχουν για κάποιο σκοπό τίποτε δεν έγινε χωρίς λόγο. 

 

 

 

 

 

 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Ποια είναι πραγματικά η αντίληψη μας για τον κόσμο που μας περιβάλλει και από που προέρχεται;

Κατ'αρχάς  ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον δικό του τρόπο,η αντίληψη δηλαδή είναι κάτι υποκειμενικό και όχι αντικειμενικό.

Οι αισθήσεις μας είναι το βασικό  μέσο με τον οποίο ο εγκέφαλος  μας παίρνει τις πληροφορίες από το περιβάλλον και τις επεξεργάζεται.

Εκ του δεδομένου,λοιπόν, ο εγκέφαλος του καθενός μας δεν επεξεργάζεται αυτά τα δεδομένα με τον ίδιο τρόπο,έτσι λοιπόν η ίδια πληροφορία με διαφορετική επεξεργασία δεν θα δώσει και το ίδιο αποτέλεσμα.

Επίσης ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου καθώς επίσης και οι γνώσεις που διαθέτει .

Ο εγκέφαλός μας  καθημερινά κατακλύζεται από δισεκατομμύρια πληροφορίες που έρχονται από το οπτικό νεύρο,εικόνες δηλαδή, το ακουστικό νεύρο,δηλαδή ήχοι , την γεύση,την  όσφρηση καθώς και πληροφορίες που έρχονται από τα ερεθίσματα που δέχεται το δέρμα μας.

Ο μεγαλύτερος όμως όγκος πληροφοριών προέρχεται από την οπτική και την ακουστική οδός.

Σκεφτείτε λίγο,ότι η γνώση μας για τις περιοχές πέρα από αυτές που ζούμε καθημερινά προέρχονται από εικόνες και ήχους που προβάλλονται στην τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Ποιός λοιπόν μας λέει ότι η γνώση μας γι αυτές είναι σωστές.Ποιος μας λέει τελικά πως ,ότι γνωρίζουμε  πέρα από τα καθημερινά βιώματά μας  είναι αλήθεια ή ψέμα;

Η τηλεόραση μπήκε στα σπίτια όχι για να διασκεδάσει τους χρήστες της αλλά για να δημιουργεί την αντίληψη τους για τον "πέρα από εμάς "κόσμο για τον οποίο  σε κανονικές συνθήκες δεν θα ήξεραν  ούτε ότι υπάρχει.