Την 1η Οκτωβρίου ήταν η παγκόσμια ημέρα για την τρίτη ηλικία.
Όλη η ζωή του ανθρώπου στοιχειώνετε από τον φόβο της έλευσης των γηρατειών.
Αντιλαμβανόμαστε τα γεράματα σαν μια κατάρα ή τιμωρία του ανθρώπινου είδους,λες και μόνο εμείς βιώνουμε αυτή την βιολογική κατάσταση.
Θεωρούμε αχρείαστους και μη παραγωγικούς για την κοινωνίας μας ,τους γέροντες και της γερόντισσες .
Το κράτος τους θεωρεί οικονομικό βάρος.
Μια ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί γύρω από την υπόσχεση της αποφυγής των γηρατειών.
Τι όμως στην πραγματικότητα είναι τα γεράματα;
Γιατί η φύση μπαίνει σε αυτή την διαδικασία ,της καταστροφής και αναδημιουργίας, σπαταλώντας τόση ενέργεια ;
Γιατί όπως έχω ξαναπεί στην φύση τίποτε δεν συντελείτε τυχαία όλα έχουν ένα σκοπό,την σωστή λειτουργία του συστήματος .
Κατ ΄αρχάς ο κύριος λόγος είναι η ανανέωση.Ο χρόνος δημιουργεί φθορές και για την φύση είναι πιο οικονομική λύση η αποσυναρμολόγηση και η δημιουργία νέου ατόμου,κάτι σαν την δική μας ανακύκλωση, από την επισκευή του παλιού. Και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Αλλάζουμε το παλιό και ζημιογόνο αυτοκίνητο για να πάρουμε ένα καινούργιο.
Δεύτερον, το παλιό είναι πηγή γνώσης, βλέπει τι δεν έκανε σωστά σε αυτό το μοντέλο και στο επόμενο το διορθώνει .
Η φύση είναι σοφή και μεις αντί να την ακολουθήσουμε την πολεμάμε.
Τα άτομα της τρίτης ηλικίας δεν είναι άχρηστα. Από τα άτομα της τρίτης ηλικίας θα έπρεπε οι νέοι να αντλούν γνώσεις γιατί αυτοί είναι το αποτέλεσμα κάποιων δράσεων,έτσι ώστε οι ίδιοι να μην τα επαναλαμβάνουν.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε και να πολεμάμε τα γεράματα. Είναι η μόνη περίοδο της ζωής μας που επιτέλους μπορούμε να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τα θέλω μας.
Όταν είμαστε παιδιά είμαστε πολύ ανώριμοι,όταν ενηλικιωνόμαστε είμαστε πολύ απασχολημένοι,άρα μόνο σ΄αυτή την ηλικία είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και ικανοί να ασχοληθούμε με μας.
Τα παλιά τα χρόνια οι γέροντες είχαν την θέση που τους άρμοζε.Χαίρονταν τον σεβασμό των νεοτέρων καθώς θεωρούνταν πηγή γνώσεις και εμπειριών.Ήταν χρήσιμοι στην οικογένεια διότι ήταν πάντα μέσα στο σπίτι να βοηθούν και στις οικιακές δουλειές αλλά και στην επίβλεψη των παιδιών.
Σήμερα,η κοινωνία μας τους έχει πετάξει στο περιθώριο σαν σκουπίδια. Δεν θέλει να τους βλέπουμε για να μην μας θυμίζουν την ματαιότητα του τρεξίματος μας.
Η ζωή μας είναι σαν τον κύκλο του ρόδου ,στην αρχή ένα μπουμπούκι μετά ένα όμορφο τριαντάφυλλο,και στην συνέχεια ένα κοτσάνι που στον σάκο του περικλείει τον σπόρο και την γνώση της επόμενης γενιάς.
Τίποτε δεν είναι άχρηστο στον κύκλο της ζωής και ότι είναι φυσικό είναι και καλό και χρήσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου