ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ;

Είμαστε τα μοναδικά πλάσματα πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη που χρησιμοποιούμε τον λόγο δηλαδή την ομιλία ως μέσο επικοινωνίας.

Αυτό είναι ένα τρομερό πλεονέκτημα γιατί μας επιτρέπει την μεταφορά ,μεταξύ μας,περισσότερων πληροφοριών. Μπορούμε να περιγράψουμε σε κάποιον με λεπτομέρειες πράγματα ,γεγονότα, μέρη,ιδέες,συναισθήματα τα οποία δημιουργούν στον ακροατή εικόνες χωρίς ο ίδιος να μην τα έχει δει ποτέ.

Είναι το μαγικότερο εργαλείο που διαθέτει ο άνθρωπος. Όμως, όπως κάθε εργαλείο,έτσι και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πάρα πολλούς τρόπους ,και εμείς οι άνθρωποι είμαστε εξπέρ στην εναλλακτική χρήση των πραγμάτων ανάλογα πάντα με την ικανοποίηση των αναγκών μας.

Έτσι λοιπόν μαζί με τα όμορφα και τα καλά γεννήθηκαν και τα άσχημα και τα κακά ,όπως παράδειγμα το ψέμα ,η ύβρις κ.τ.λ

Έτσι λοιπόν εμείς οι άνθρωποι ανακαλύψαμε το "ψέμα" το οποίο είναι η περιγραφή μιας κατάστασης, ενός γεγονότος ή ενός συναισθήματος με αναληθή στοιχεία ή παραποιημένα κατά το δοκούν αποκρύπτοντας εσκεμμένα την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Γιατί λέμε ψέματα; Μα πάρα πολύ απλά είτε για όφελος ,είτε για παραπλάνηση είτε για αποφυγή των συνεπειών. 

Το ερώτημα όμως είναι ,εάν είναι ικανό ένα λεκτικό ψέμα να αποκρύψει την αλήθεια από τον ακροατή.

Δυστυχώς όχι διότι όπως ίσως να γνωρίζετε η επικοινωνία μεταξύ μας ευτυχώς δεν βασίζετε μόνο στο λεκτικό κομμάτι αλλά και σε ένα μη λεκτικό κομμάτι.Είναι όλες εκείνες οι πληροφορίες που μεταφέρονται με την στάση του σώματος,την αλλαγή στο μαγνητικό πεδίο του σώματός μας ,την αύρα μας ,τα οποία δεν ελέγχονται . Το λεκτικό κομμάτι της επικοινωνίας μας καλύπτει το 20 με 30 τις εκατό το υπόλοιπο προέρχεται από το μη λεκτικό.

  Έτσι λοιπόν αν κάποιος σας λέει για κάτι ψέμα με λέξεις το σώμα του θα εκπέμπει την αμηχανία του την αγωνία του να σε πείσει για τα λεγόμενά του.

Όμως ,δυστυχώς η σημερινή εποχή με την εξέλιξη της τεχνολογίας στερεί από τους ανθρώπους αυτή  την φυσική επικοινωνία με αποτέλεσμα να μην εκπαιδεύετε το σώμα και το μυαλό σε αυτόν τον ουσιαστικό και πρωτόγονο τρόπο επικοινωνίας και οι άνθρωποι να χάνοντε ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα έχοντας το αποτέλεσμα να είναι επιρρεπείς στην χειραγώγηση και την εκμετάλλευση.  

ΑΧ! ..ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

 Θα ξεκινήσω με τον διάλογο του αυτοκράτορα Θεόφιλου και της Κασσιανής το 820 μ.χ

Θεόφιλος : Την ρώτησε ,"Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα ;(Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα) 

Κασσιανή : Απάντησε ,"Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω (Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα )

Πρέπει να παραδεχτούμε το φιλοσοφικό βάθος αυτού του διαλόγου και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα ,ότι όντως  η γυναίκα είναι ικανή για τα καλύτερα και για τα χειρότερα.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι αντικατοπτρισμός  αυτής της πραγματικότητας .

Όταν εμείς θέλουμε, δημιουργούμε και καταστρέφουμε, ενώνουμε και χωρίζουμε.

Οι άντρες είναι εκτελεστές των δικών μας απαιτήσεων, στις μάγισσες της Σμύρνης η Κατίνα είπε κάτι πολύ σωστό στην κόρη της " Ο άντρας είναι το κεφάλι αλλά η γυναίκα είναι ο λαιμός που στρέφει και στηρίζει το κεφάλι" 

Ο κόσμος μας είναι έτσι όπως είναι γιατί εμείς οι γυναίκες είμαστε έτσι.

Πότε καλές και γλυκές ,πότε κακές και εκδικητικές. Βρισκόμαστε σε μόνιμη αντιπαλότητα μεταξύ μας ,δεν στηρίζουμε η μία την άλλη.

Δεν είναι τυχαία η αντιπαλότητα μεταξύ μάνας και κόρης,πεθερά νύφης, αδερφή με αδερφή κ.τ.λ

Σπάνια βλέπεις γυναίκες μεταξύ τους να τα πάνε καλά και αυτό γιατί μονίμως υπάρχει ο μόνιμος πόλεμος για επικράτηση και κυριαρχία .

Είναι γονιδιακό και δεν πρόκειται να αλλάξει .Αν κάποια σε βάλει στο στόχαστρο γιατί σε θεωρεί επικίνδυνη ή επικίνδυνο για τα συμφέροντά της δεν υπάρχει καμία περίπτωση ούτε να σταματήσει ούτε να αλλάξει γνώμη.

Αν λοιπόν κάτι θέλουμε να αλλάξουμε στον κόσμο αυτό ας ξεκινήσουμε ,όλες μας ,την ψυχανάλυση και την ψυχοθεραπεία ,να τα βρούμε πρώτα με τον εαυτό μας και τα υπόλοιπα θα έρθουν ως αποτέλεσμα.

Η οικογένεια ,το σχολείο, θα πρέπει να καλλιεργεί την όμορφη πλευρά των γυναικών όπως την δημιουργικότητα,την καλλιτεχνική της φύση την ευαισθησία της γιατί η αλήθεια είναι ότι όσα κακά έχουμε άλλα τόσα καλά διαθέτουμε.

 

 

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΥ ΑΥΤΗ Η "ΑΓΑΠΗ" ;

Ετυμολογικά η λέξη "αγάπη" δεν μπόρεσε να προσδιοριστεί,πολλές θεωρίες, όμως καμία που να φαίνεται να ευσταθεί.

Εξυψώθηκε ως έννοια από τους αρχαίους χρόνους ως το υπέρτατο συναίσθημα ,υμνήθηκε από τους ποιητές,γράφτηκαν απίστευτες ιστορίες "αγάπης" , "αγάπη" για την πατρίδα ,"αγάπη" για τον Θεό,"αγάπη" για τα παιδιά μας ,ιδιαίτερα εκείνης της μητέρας προς το παιδί της, για τον ή την σύντροφό μας ,την οικογένεια,τους φίλους κ.τ.λ

Υπάρχει όμως  αυτή η "αγάπη" στην πραγματικότητα; Η μήπως είναι απλά μια ουτοπία; ή ένα μέσο συναισθηματικής χειραγώγησις ;

Γίνανε απίστευτα πράγματα στο όνομα της "αγάπης" , πόλεμοι,φόνοι κ.λ.π 

 Μας μιλάνε για την ανιδιοτελή   "αγάπη"  του Θεού απέναντι στα δημιουργήματά του ,όταν αυτός ο πλανήτης στηρίζετε στο μοτίβο "ο ένας τρώει τον άλλον" ο θύτης γίνετε θύμα για έναν μεγαλύτερο θηρευτή.

Μας μιλάνε για την αγάπη προς την πατρίδα και την σημαία όταν παντού βλέπεις το αντίθετο.

Μας μιλάνε για την αγάπη των γονιών και γύρω σου βλέπεις παιδιά να κακοποιούνται ψυχολογικά και σωματικά. 

Μας μιλάνε για την αγάπη των ζευγαριών όταν το μόνο που βλέπεις είναι ο πόλεμος μεταξύ τους για επικράτηση και εκμετάλλευση .

Μας μιλάνε για αγάπη στον συνάνθρωπο ή για αγάπη στα ζώα .

Ποιο λοιπόν είναι αυτό το συναίσθημα που προσπαθούμε να εκφράσουμε με την λέξη "αγάπη";

Μήπως τελικά λέγοντας σε κάποιον "Σ΄αγαπάω" είναι σαν να του λέμε "μου ανήκεις και είσαι υποχρεωμένος να με υπακούς και να με υπηρετείς";

Για μένα,υπάρχει αυτό το ανιδιοτελή συναίσθημα της "αγάπης" όμως δυστυχώς είναι πολύ λίγοι αυτοί που το νιώθουν.Την "αγάπη" δεν μπορείς να την τεμαχίσεις σε κομμάτια,δεν μπορεί να αγαπάς κάτι και κάτι όχι.Όταν αγαπάς ,αγαπάς τα πάντα από το μικρότερο στοιχείο αυτού του πλανήτη έως τον εαυτό σου.

Με λίγα λόγια είναι μια ικανότητα λίγων ανθρώπων πάνω στην γη.

Πολλοί θα σπευσουν να με αμφισβητήσουν και να πούνε ότι έχω άδικο.

Όμως ας κάτσουν να σκεφτούν λίγο , να αναλύσουν βαθύτερα τον εαυτό τους και θα δουν ότι ,ότι κάνουν για αυτούς που αγαπάνε είναι για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες .

Δεν χρειάζονται μεγάλες φανφάρες για να δείξεις την αγάπη σου,οι μεγάλες φανφάρες είναι πυροτεχνήματα που κάνουν πολύ θόρυβο  που όταν τελειώνουν δεν μένει τίποτε.

Αγάπη είναι να προσέχεις να μην πληγώνεις,αγάπη είναι στηρίζεις στα δύσκολα και όχι όταν όλα πάνε καλά.

Αγάπη είναι να θέλεις για τον άλλον ότι ακριβώς θες για τον εαυτό σου.

Αγάπη είναι να παραδέχεσαι τις πράξεις σου και τα λεγόμενά σου επωμίζοντας και τις συνέπειες.

Αγάπη είναι να νιώθεις τον άλλον χωρίς να σου λέει τίποτε.

Κοιτάξτε γύρω  σας και πες τε μου  το βλέπετε αυτό πουθενά ;

 

 

 

 

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ - ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ (ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ,ΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ)

 Η ανθρώπινοι ιστορία είναι γεμάτη από εξεγέρσεις και επαναστάσεις.

Ο κατάλογος μακρύς,και πάντα γίνονται στο όνομα της Ελευθερίας,της Δικαιοσύνης,της Ισότητας.

Και πάντα χαμένοι είναι οι απλοί πολίτες που με το αίμα τους σφραγίζουν την έκβαση όλων  αυτών των επαναστάσεων-εξεγέρσεων.

Είναι όμως πράγματι η αντίδραση των σκλαβωμένων ή των αδικημένων ,λαών ή πολιτών;

Η μήπως κάποιοι εκμεταλλεύονται αυτές τις αδικίες και ανισότητες κάνοντάς τις σημαία στον δικό τους πόλεμο για τα δικά τους συμφέροντα;

Κάποτε είδα ένα ντοκιμαντέρ για την Χιλή, κάποια στιγμή  έδειξε έναν πατέρα που κρατούσε στα χέρια του την 8 χρονών κόρη του που από την ασιτία δεν μπορούσε καν να σταθεί όρθια ,να την πηγαίνει στον γιατρό.

Φεύγοντας από το ιατρείο μπαμπάς και κόρη,ο δημοσιογράφος ρωτάει  τον γιατρό - "  Γιατί δεν επαναστατούν με τόση αθλιότητα που βιώνουν;" και τότε ο γιατρός του λέει :" Ποιος να επαναστατήσει ! αυτοί το μόνο που κοιτάνε είναι πως θα βγάλουν την μέρα αναζητώντας στα σκουπίδια κάτι να φάνε.Το κοριτσάκι που είδες είναι 8 χρονών,βρίσκετε σε κατάσταση ασιτίας σε μια χρονική περίοδο που το σώμα της και ο εγκέφαλός της  αναπτύσσετε. Σε τι είδους ενήλικα νομίζεις θα εξελιχθεί ,εάν φυσικά φτάσει στην ενηλικίωση ;

Κοιτάξτε τι γίνετε στην Μέση Ανατολή..

Νομίζετε ότι Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι πολίτες ευθύνονται για τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών; Όχι φυσικά.

Μπείτε στην θέση τους για λίγο και σκεφτείτε εάν παρότι τις δυσκολίες που μπορεί ο καθένας σας να βιώνει εάν ποτέ θα παίρνατε την απόφαση να επαναστατήσετε. Όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν με τον τρόπο τους χωρίς να δημιουργούν φασαρίες ή βάζοντας τον ίδιο και τα παιδιά του σε κίνδυνο.

Η Γαλλική επανάσταση δεν διοργανώθηκε από τους πεινασμένους αλλά από γόνους πλούσιων και ευγενών οικογενειών. Οι πεινασμένοι ήταν το μέσο σε μια μάχη επικράτησης ανάμεσα στο παλάτι και τους πλούσιους εμπόρους.Οι πεινασμένοι ήταν τα πιόνια στην σκακιέρα,ήταν αυτοί που και να χάνονταν δεν θα έλειπαν σε κανέναν από αυτούς,έτσι και αλλιώς λίγα ήταν τα ψωμιά τους.

Γι αυτό μην βιάζεστε να πάρετε καμιάς πλευράς το μέρος ,πάντα να σκέφτεστε τους απλούς ανθρώπους σαν εσένα και μένα που δυστυχώς θα πληρώσουν το τίμημα χωρίς να ευθύνονται,παιδάκια που θα βιώσουν από αυτή την τρυφερή ηλικία τους την ασχήμια αυτού του κόσμου που τους παραδίνουμε.         

 

 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

 

Πριν αρκετό καιρό το κανάλι της National Geographic είχε ένα ντοκιμαντέρ για την ετήσια μετανάστευση των γκνου.Τα γκνου αναγκάζονται κάθε χρόνο να διανύουν χιλιόμετρα για να βρούνε τροφή και νερό ακολουθώντας το ίδιο κάθε φορά μονοπάτι. Αυτό το μονοπάτι περνάει από τον ποταμό Μάρα που είναι γεμάτο από πεινασμένους κροκόδειλους που περιμένουν την ετήσια αυτή μετανάστευση των γκνου.

Όταν λοιπόν το κοπάδι φθάνει στις όχθες του ποταμού,αναμένει πρώτα την διέλευση του αρχηγού τους και μετά ακολουθεί το ίδιο,ο αρχηγός θα πρέπει να δείξει τόλμη και κουράγιο ώστε να εμψυχώσει και το κοπάδι του να περάσει τις όχθες και να βρεθεί στο καταπράσινο λιβάδι.Αν,τώρα ο αρχηγός δειλιάσει,καθαιρείτε από αρχηγός και αναλαμβάνει κάποιο άλλο γκνου που διαθέτει την τόλμη και το θάρρος να περάσει το κοπάδι απέναντι.

Σε όλο το ζωικό βασίλειο η ηγεσία λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο,μόνο στο ανθρώπινο είδος,παρ'ότι η ανάγκη ενός αρχηγού παραμένει ίδια,στην πράξη η λειτουργία του είναι εντελώς διαφορετική.

Στο ανθρώπινο είδος θα περνούσε πρώτα το κοπάδι και στο τέλος ο αρχηγός.Έτσι έχει μετατραπεί η η ηγεσία στους ανθρώπους χωρίς νόημα και λόγο ύπαρξης.

Συντηρούμε ηγέτες που αντί να μας πάνε σε πράσινα λιβάδια,μας βάζουν μπροστά ώστε οι "κροκόδειλοι" να τρώνε πρώτα εμάς. Και η πλάκα σε όλο αυτό είναι ότι εμείς  συνεχίζουμε να τους εκλέγουμε ως αρχηγούς.

Πρέπει να το κοιτάξουμε λίγο αυτό γιατί δεν είναι φυσιολογικό.

 

 

ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ

            

Λίγο πολύ όλοι μας γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται και σίγουρα όλοι μας βρεθήκαμε ή θα βρεθούμε κάποια στιγμή σε αυτή την κατάσταση.

Τι είναι όμως η κρίση πανικού;

Είναι εκείνη η στιγμή που το μυαλό χάνει τον έλεγχο των αρνητικών σκέψεων. 

Είναι το αποτέλεσμα της φοβισμένης ζωής που ζούμε.Φυσικό δεν είναι; Όταν καθημερινά ακούς για ασθένειες,εγκληματικότητα,οικονομικές καταστροφές κ.τ.λ 

Μας έχουν πείσει ότι κάθε λεπτό που ζούμε το ζούμε από θαύμα.

Το μυαλό μας αδυνατεί να ξεχωρίσει τον αληθινό κίνδυνο από τον φανταστικό,έτσι αντιδράει προετοιμάζοντας το σώμα να δράσει σαν να βρισκόταν μπροστά σε έναν πραγματικό κίνδυνο.

Πραγματικός κίνδυνος είναι όταν κάποιος ή κάτι σε κυνηγάει να σε σκοτώσει,τότε το σώμα μας προετοιμάζετε ή να παλέψει για την ζωή του ή να τρέξει να σωθεί. Οι χτύποι της καρδιάς ανεβαίνουν,η αναπνοή γίνετε πιο γρήγορη,τα άκρα ,κάτω από την επίδραση της αδρεναλίνης προετοιμάζονται για δράση.Με την δράση και την αποφυγή του πραγματικού κινδύνου έχουμε την εκτόνωση και την επαναφορά του σώματος σε κατάσταση ηρεμίας. 

Τι γίνετε όμως όταν ο κίνδυνος είναι αδιευκρίνιστος ή φανταστικός;  

Τι γίνετε όταν ο εχθρός είναι αόρατος και καθημερινός;

Το σώμα μας θα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο, μόνο που δεν θα βλέπει τι πρέπει να παλέψει ή να αποφυγή,με αποτέλεσμα να διατηρείτε σε μεγάλο χρονικό διάστημα σε κατάσταση εγρήγορσης χωρίς εκτόνωση.

Ο κυριότερος φόβος είναι η ασθένεια, μια μικρή δυσφορία μπορεί να οδηγήσει σε κρίση πανικού.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχή άγχους βιώνουν καθημερινά και επαναλαμβανόμενες κρίσεις πανικού,η ποιότητα ζωής τους είναι πολύ κακή,στην πραγματικότητα δεν ζουν και είναι δυστυχισμένοι.

Πως μπορεί να βοηθηθεί ένας άνθρωπος με διαταραχή άγχους; 

Ο πρώτος τρόπος είναι η απομάκρυνσή του από την πηγή που του προκαλεί τον φόβο και καθότι μιλάμε για φανταστικούς κινδύνους καλό είναι να τον απομακρύνουμε από οποιαδήποτε πηγή που μεταδίδει πληροφορίες που έχουν σχέση με τους φόβους του. 

Ο δεύτερος είναι η δημιουργία ενός ασφαλές χώρου στο μυαλό του όπου θα ανατρέχει κάθε φορά που θα έρχονται οι κρίσεις.

Οι εκπαιδεύσει στον έλεγχο των αναπνοών,η σωματική άσκηση, βοηθάει στην εκτόνωση της αδρεναλίνης,η χαλαρωτική μουσική κ.λ.π

Το κυριότερο όμως απ'όλα    είναι η κατανόηση και συμπαράσταση από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλων.

Ξέρετε,όλα τα παραπάνω ,ίσως,να φαίνονται εύκολα, πράγμα που δεν είναι.Οι άνθρωποι με διαταραχή άγχους αρνούνται να αποδεχτούν την κατάστασή τους με αποτέλεσμα να την  δυσχεραίνουν.

Χρειάζεται πολύ υπομονή και επιμονή από την πλευρά των οικείων. Δεν είναι ψυχικά άρρωστοι και δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε έτσι, είναι αδύναμοι και φοβισμένοι και χρειάζονται κάποιον να τους προστατεύει.Δεν μπορούν να επωμιστούν ευθύνες για τίποτε και για κανέναν έτσι κάποιος άλλος θα πρέπει να τις αναλάβει ,ξέρετε δεν γεννιούνται όλοι "αρχηγοί" και δεν μπορούμε να τους καταδικάσουμε γι αυτό.

Έρευνες έδειξαν ότι  πριν την πανδημία, υπήρχαν 298 εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο. Η πανδημία προκάλεσε 76 εκατομμύρια επιπλέον ασθενείς σημειώνοντας αύξηση κατά 26%, με τον αριθμό να διαμορφώνεται σε 374 εκατομμύρια κρούσματα. Στο ποσοστό αύξησης συμπεριλαμβάνονται 52 εκατομμύρια γυναίκες και 24 εκατομμύρια άνδρες.  

Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι λίγοι και με τον τρόπο που εξελίσσετε η κοινωνία μας τείνει στην όξυνση του προβλήματος .Η φαρμακευτική αγωγή δεν είναι η λύση,η λύση είναι στην αλλαγή του τρόπου που ζούμε,η επιστροφή μας σε πιο ήρεμους και φυσικούς ρυθμούς ζωής.

Δεν νομίζετε ότι  είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά και να το διορθώσουμε ;   

  

 

 

  

 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

   

Την 1η Οκτωβρίου ήταν η παγκόσμια ημέρα για την τρίτη ηλικία.

Όλη η ζωή του ανθρώπου στοιχειώνετε από τον φόβο της  έλευσης των γηρατειών.

Αντιλαμβανόμαστε τα γεράματα σαν μια  κατάρα ή τιμωρία του ανθρώπινου είδους,λες και μόνο εμείς βιώνουμε αυτή την βιολογική κατάσταση.

Θεωρούμε αχρείαστους και μη παραγωγικούς  για την κοινωνίας μας ,τους γέροντες και της γερόντισσες .

Το κράτος τους θεωρεί οικονομικό βάρος.

Μια ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί γύρω από την υπόσχεση της αποφυγής των γηρατειών.

Τι όμως στην πραγματικότητα είναι τα γεράματα;

Γιατί η φύση μπαίνει σε αυτή την διαδικασία ,της καταστροφής και αναδημιουργίας, σπαταλώντας τόση ενέργεια  ;

Γιατί όπως έχω ξαναπεί στην φύση τίποτε δεν συντελείτε τυχαία όλα έχουν ένα σκοπό,την σωστή λειτουργία του συστήματος .  

Κατ ΄αρχάς ο κύριος λόγος είναι η ανανέωση.Ο χρόνος δημιουργεί φθορές και για την φύση είναι πιο οικονομική λύση η αποσυναρμολόγηση και η δημιουργία νέου ατόμου,κάτι σαν την δική μας ανακύκλωση, από την επισκευή του παλιού. Και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Αλλάζουμε το παλιό και ζημιογόνο αυτοκίνητο για να πάρουμε ένα καινούργιο.

Δεύτερον, το παλιό είναι πηγή γνώσης, βλέπει τι  δεν έκανε σωστά σε αυτό το μοντέλο και στο επόμενο το διορθώνει .

Η φύση είναι σοφή και μεις αντί να την ακολουθήσουμε την πολεμάμε. 

Τα άτομα της τρίτης ηλικίας δεν είναι άχρηστα. Από τα άτομα της τρίτης ηλικίας θα έπρεπε οι νέοι να αντλούν γνώσεις γιατί αυτοί είναι το αποτέλεσμα κάποιων δράσεων,έτσι ώστε οι ίδιοι να μην τα επαναλαμβάνουν.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε και να πολεμάμε τα γεράματα. Είναι η μόνη περίοδο της ζωής μας που επιτέλους μπορούμε να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και τα θέλω μας.

Όταν είμαστε παιδιά είμαστε πολύ ανώριμοι,όταν ενηλικιωνόμαστε είμαστε πολύ απασχολημένοι,άρα μόνο σ΄αυτή την ηλικία είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και ικανοί να ασχοληθούμε με μας.

Τα παλιά τα χρόνια οι γέροντες είχαν την θέση που τους άρμοζε.Χαίρονταν τον σεβασμό των νεοτέρων καθώς θεωρούνταν πηγή γνώσεις και εμπειριών.Ήταν χρήσιμοι στην οικογένεια διότι ήταν πάντα μέσα στο σπίτι να βοηθούν και στις οικιακές δουλειές αλλά και στην επίβλεψη των παιδιών.

Σήμερα,η κοινωνία μας τους έχει πετάξει στο περιθώριο σαν σκουπίδια. Δεν θέλει να τους βλέπουμε για να μην μας θυμίζουν την ματαιότητα του τρεξίματος μας.

Η ζωή μας είναι σαν τον κύκλο του ρόδου ,στην αρχή ένα μπουμπούκι μετά ένα όμορφο τριαντάφυλλο,και στην συνέχεια ένα κοτσάνι που στον σάκο του περικλείει τον σπόρο και την γνώση της επόμενης γενιάς.

Τίποτε δεν είναι άχρηστο στον κύκλο της ζωής και ότι είναι φυσικό είναι και καλό και χρήσιμο.

 

"ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ"

 Η γη δεν έχει σύνορα και δεν ανήκει σε κανένα,όλοι περαστικοί είμαστε.

Δεν υπάρχουν αυτόχθονες λαοί,μόνο μετανάστες.

Εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε ντόπιοι,μετανάστες είμαστε που πολλά χρονιά πριν οι προγονοί μας ήρθαν και εγκατασταθήκαν σε αυτόν τον τόπο γιατί τους ανάγκασαν οι συνθήκες,διώχνοντας κάποιους άλλους που νόμιζαν ότι ήταν ντόπιοι,ενώ και αυτοί είχαν διώξει κάποιους  άλλους κ.ο

Έτσι λειτουργούν τα πράγματα σε αυτόν τον πλανήτη που λέγετε "γη" ,η μία αγέλη λύκων διώχνει τη άλλη.

Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε; Η μήπως κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί έτσι μας συμφέρει;

Ο άνθρωπος όμως δεν είναι λύκος.Ο λύκος αναγκάζετε να μπει σε αυτή την διαδικασία,είναι θέμα επιβίωσης όταν ο κυνηγότοπος του στερεύει από κυνήγια.

Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και την δυνατότητα να μετατρέψει όλα τα μέρη αυτού του πλανήτη βιώσιμα τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα υπόλοιπα πλάσματα της.

Ο "θεός" το "σύμπαν" ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε τον δημιουργό αυτής της πλάσης έδωσε στον άνθρωπο  την "δύναμη" της δημιουργίας και αυτός μετατράπηκε σε αλαζόνας και αντί να δημιουργεί καταστρέφει.Ξεχνάει όμως ότι οδεύει ολοταχώς,εάν δεν αλλάξει σύντομα και προς και την δική του εξαφάνιση.

Όλοι μας κατέχουμε αυτή την δύναμη,δεν δόθηκε μόνο σε συγκεκριμένους,άρα όλοι μας έχουμε την ευθύνη και για την δημιουργία καλύτερων τόπων διαβίωσης όλων των ανθρώπων και όλων των πλασμάτων της.

 Η δική μας προσωπική ανευθυνότητα και η μη ενεργή συμμετοχή μας σε αυτή την "δημιουργία" παρέδωσε την χρήση της σε λίγους.

Το κάθε ζωντανό και μή στοιχείο αυτού του παράξενου πλανήτη έχει λόγο ύπαρξης,τίποτε δεν έγινε τυχαία.Εάν κάποιο χαθεί,χάνετε και η ισορροπία εάν σύντομα δεν αναπληρωθεί με κάτι αντίστοιχο.

Σκεφτείτε ..

Εάν χαθούν τα σαρκοφάγα τι θα γίνει;Θα χαθεί και η βλάστηση από την υπερβόσκηση που τελικά  θα οδηγήσει και στη δική τους εξαφάνιση .

Η εξαφάνιση οποιουδήποτε στοιχείου οδηγεί  στην ολική καταστροφή του συστήματος.

Πολλοί θα πείτε ότι μόνο εάν εξαφανιστεί ο άνθρωπος δεν υπάρχουν επιπτώσεις στο σύστημα .

Και εγώ σας λέω ότι κάνετε λάθος,όλα  υπάρχουν για κάποιο σκοπό τίποτε δεν έγινε χωρίς λόγο. 

 

 

 

 

 

 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Ποια είναι πραγματικά η αντίληψη μας για τον κόσμο που μας περιβάλλει και από που προέρχεται;

Κατ'αρχάς  ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον δικό του τρόπο,η αντίληψη δηλαδή είναι κάτι υποκειμενικό και όχι αντικειμενικό.

Οι αισθήσεις μας είναι το βασικό  μέσο με τον οποίο ο εγκέφαλος  μας παίρνει τις πληροφορίες από το περιβάλλον και τις επεξεργάζεται.

Εκ του δεδομένου,λοιπόν, ο εγκέφαλος του καθενός μας δεν επεξεργάζεται αυτά τα δεδομένα με τον ίδιο τρόπο,έτσι λοιπόν η ίδια πληροφορία με διαφορετική επεξεργασία δεν θα δώσει και το ίδιο αποτέλεσμα.

Επίσης ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου καθώς επίσης και οι γνώσεις που διαθέτει .

Ο εγκέφαλός μας  καθημερινά κατακλύζεται από δισεκατομμύρια πληροφορίες που έρχονται από το οπτικό νεύρο,εικόνες δηλαδή, το ακουστικό νεύρο,δηλαδή ήχοι , την γεύση,την  όσφρηση καθώς και πληροφορίες που έρχονται από τα ερεθίσματα που δέχεται το δέρμα μας.

Ο μεγαλύτερος όμως όγκος πληροφοριών προέρχεται από την οπτική και την ακουστική οδός.

Σκεφτείτε λίγο,ότι η γνώση μας για τις περιοχές πέρα από αυτές που ζούμε καθημερινά προέρχονται από εικόνες και ήχους που προβάλλονται στην τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Ποιός λοιπόν μας λέει ότι η γνώση μας γι αυτές είναι σωστές.Ποιος μας λέει τελικά πως ,ότι γνωρίζουμε  πέρα από τα καθημερινά βιώματά μας  είναι αλήθεια ή ψέμα;

Η τηλεόραση μπήκε στα σπίτια όχι για να διασκεδάσει τους χρήστες της αλλά για να δημιουργεί την αντίληψη τους για τον "πέρα από εμάς "κόσμο για τον οποίο  σε κανονικές συνθήκες δεν θα ήξεραν  ούτε ότι υπάρχει.

       

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ..

 11:00 π.μ η μαμά μου είναι έτοιμη να μπει στο αυτοκίνητο για να μεταβεί στο αεροδρόμιο.

Η πτήση της για Αθήνα είναι στις 12 το μεσημέρι,από εκεί θα έπαιρνε το αεροπλάνο για Βρυξέλλες επιστρέφοντας στην βάση της μετά από 3 μήνες. Είναι ένα γνώριμο δρομολόγιο για την μητέρα μου χρόνια τώρα,που συνεχίζει να το κάνει παρότι  81 ετών.

Έρχεται να με χαιρετήσει ,ήμουν στην κουζίνα με τον ξάδερφό ,μου που μόλις λίγα λεπτά πριν είχε έρθει.

Βγαίνει από το σπίτι μου και μέσα σε 2 λεπτά επιστρέφει αναζητώντας τα κλειδιά του τροχόσπιτου για να πάρει το σακάκι της που το είχε αφήσει μέσα.

Ψάχνουμε παντού μήπως κάπου τα άφησε μπαίνοντας, δυστυχώς πουθενά τα κλειδιά .

Συνέχισε να ψάχνει παντού, πίσω στην αδερφή μου ,στο οικόπεδο ,τίποτε ,τα κλειδιά άφαντα λες και τα είχε καταπιεί η γη.

Κινδυνεύοντας να χάσει την πτήση της ,απελπισμένη μπαίνει στο αυτοκίνητο και φεύγει.

Όταν έφυγε ,λέω δεν κοιτάω ακόμη μια φορά μήπως και τα βρω..

Κοιτάω στο τραπεζάκι δίπλα στην είσοδο ,τίποτε.

Πάνω στην τραπεζαρία ,τίποτε.

Κάτω από την τραπεζαρία ,μήπως και γλίστρησαν,τίποτε.

Καθώς πήγαινα να σηκώσω το βλέμμα μου ,με την άκρη του ματιού μου έπιασα κάτι να προεξέχει από το παπούτσι δίπλα στο πόδι της τραπεζαρίας  και ναι,όπως καταλάβατε,ήταν τα χαμένα κλειδιά,πως βρέθηκαν εκεί μη με ρωτήσετε, δεν ξέρω...

Τους ενημερώνω,και καθώς δεν είχαν απομακρυνθεί πολύ ,επιστρέφουν να τα πάρουν και έτσι η μαμά μου πήρε το πολυπόθητο σακάκι της μαζί.

Και τώρα εσείς  νομίζετε ότι τέλειωσε η ιστορία εδώ, αμ δε..

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος καθότι είχε κάποιες ώρες αναμονής μέχρι την επόμενη πτήση της για Βρυξέλλες ,συναντήθηκε με τον αδερφό μου ,που πήγε να της κάνει παρέα.

Πήγαν να φάνε κάτι έφεραν και κάποιες βόλτες και όταν τελικά ήρθε η ώρα να περάσει το check-in την πήγε στην πύλη και έφυγε.

Μπαίνοντας στο αεροπλάνο συνειδητοποιεί ότι δεν έχει το σακάκι της,ήταν όμως πολύ αργά ,κάπου το είχε ξεχάσει. Πάει το σακάκι της είχε χαθεί για πάντα,ολόκληρη φασαρία για να το χάσει τελικά .

"Δεν το άφηνα στο τροχόσπιτο καλύτερα" σκέφτηκε "τουλάχιστον θα το έβρισκα το επόμενο καλοκαίρι,τώρα ;" 

Όταν μου το είπε το επόμενο πρωί της είπα "το σύμπαν σου έστειλε μήνυμα αλλά εσύ δεν το άκουσες".

Δεν ξέρω πως να το μεταφράσω όλο αυτό ,το μόνο που ξέρω είναι ότι τέτοια συμβάντα ανεξήγητα και παράξενα τυχαίνουν σε όλους μας,. 

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας εάν όλοι οι άνθρωποι αναλάμβαναν τις ευθύνες των πράξεών τους;

Η υπευθυνότητα είναι ένας δύσκολος δρόμος και πολλές φορές δύσβατος και επώδυνος που πολλοί από εμάς προσπαθούμε να τον αποφύγουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.Και αυτό γιατί πριν δράσουμε δεν ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά. Το να μας έρθουν όλα βολικά είναι το καλό σενάριο ,το να αποτύχουμε υπάρχουν συνέπειες τις οποίες ή  παραβλέψαμε  ή δεν υπολογίσαμε.

Πριν προβούμε σε μια κίνηση ή απόφαση δεν ρωτήσαμε τον εαυτό μας :'Αντέχεις να υποστείς αυτές τις συνέπειες εάν κάτι πάει στραβά;" 

Όχι , απλά πάμε και όπου βγει,και όταν έρθουν τα δύσκολα ρίχνουμε την ευθύνη  στην κακιά μας μοίρα η στην τύχη που δεν ήταν  με το μέρος μας,ή στην οικογένειά μας που δεν μας στήριξε  όσο έπρεπε ή δεν μας απέτρεψε  ,στην κοινωνία που είναι κακιά στο σύστημα που είναι άθλιο κ.τ.λ Μπορώ να σας παραθέσω έναν ολόκληρο κατάλογο από πιθανούς υπαίτιους για την αποτυχία μας ,ένας όμως δεν θα βρεθεί ποτέ σε αυτόν τον κατάλογο αυτός είναι ο εαυτός μας που στην τελική είναι και ο μόνος που ευθύνεται. 

Η υπευθυνότητα μαθαίνετε στα παιδιά από την τρυφερή ηλικία,όμως εμείς οι γονείς δεν το κάνουμε,δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους με την πρόφαση ότι δεν ξέρουν.

Δεν θα ζητήσουμε από το 2 χρόνο ή το 5 χρόνο να πάρει αποφάσεις για τον προϋπολογισμό της οικογένειας αλλά  για το τι θέλει να φάει ή το τι θα φορέσει αν θα μοιράσει τα παιγνίδια του ή με ποιον θα παίξει ή όχι. 

Έτσι μαθαίνει το παιδί να είναι υπεύθυνο και για το εαυτό του αλλά και για τις πράξεις του.Δεν θα είμαστε πάντα εκεί να τα σώζουμε ή να τα προστατεύουμε θα πρέπει να μπορούν να το κάνουν μόνα τους και αυτό ξεκινάει με μικρές αποφάσεις που έχουν μικρές συνέπειες για να μπορούν να είναι έτοιμα στις μεγάλες αποφάσεις που έχουν μεγάλες συνέπειες.

Είναι δύσκολο το ξέρω ,γιατί δεν θέλουμε να νιώσουν ποτέ πόνο και στεναχώρια  όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στην ωριμότητα ,στην ελευθερία και την ψυχική ακεραιότητα.

    

" DEJA VU "

Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε βιώσει την αίσθηση ότι " αυτό το έχουμε ξαναζήσει ".

Είναι σαν μια στιγμή της ζωής που για κάποιο λόγο  επαναλαμβάνετε .

Σαν για λίγα λεπτά να έχεις μπει σε έναν χρονικό βρόχο και μετά να επανέρχεσαι στην φυσιολογική ροή του χρόνου.

Πολλά έχουν  γραφτεί για το συγκεκριμένο φαινόμενο χωρίς όμως  τελικά κανείς να γνωρίζει, πραγματικά τι συμβαίνει ή γιατί συμβαίνει. 

Κάποτε έλεγαν ότι οφείλετε στην διαφορά χρόνου πού ανταποκρίνοντε τα δύο οπτικά νεύρα σε ένα ερέθισμα,με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να επεξεργάζεται την ίδια πληροφορία δύο φόρες σε διαφορετικό χρόνο δίνοντάς μας την αίσθηση της επανάληψης. Το σενάριο αυτό καταρρίφθηκε διότι το φαινόμενο του "deja vu " βιώνονταν και από τυφλούς ανθρώπους. 

Κάποιοι θεωρούν ότι πρόκειται για νευρική ανωμαλία ,πράγμα απίθανο διότι μιλάμε για μεγάλο ποσοστό ανθρώπων.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για κάποιου είδους ονειρικών προμηνυμάτων.

Αν όμως είναι όντως επαναλήψεις ; Αν όντως τα έχουμε ξαναβιώσει ; Αυτό σημαίνει ότι κάνουμε κύκλους σε μια προκαθορισμένη τροχιά όπως οι δείκτες του ρολογιού νομίζοντας ότι ζούμε μια ζωή που κάθε της μέρα είναι μοναδική ,ενώ στην ουσία είναι επανάληψη της ίδιας μέρας στον προηγούμενο ή προ προηγούμενο ή προ προ προηγούμενο κ.τ.λ  κύκλο.

Δεν ξέρω....

Το μόνο που ξέρω από προσωπική εμπειρία είναι ότι τέτοιες αναλαμπές είχα περισσότερο όταν είμουν μικρή που σταδιακά μειώνονταν μέχρι που πλέων έχουν εντελώς χαθεί.

Κάντε και σεις μια αναδρομή να δείτε τι ισχύει και τι όχι και ίσως βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα.

Εύχομαι σε όλους μια όμορφη Απολλώνια ημέρα!!

 

 

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΟΙ;

 Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν οι φόροι;

Ποιος ο λόγος ύπαρξης τους και ποιους σκοπούς εξυπηρετούν;

Πολλοί θα σπεύσουν να απαντήσουν " για την λειτουργία του κράτους",άλλοι "για να έχουμε δρόμους,νοσοκομεία,σχολεία κ.τ.λ".

Και πολλοί θα πουν για να μαζεύουν λεφτά αυτοί που μας κυβερνούν.

Ετυμολογικά η λέξη "φόρος" σύμφωνα με Βικιλεξικό είναι αυτός που "φέρει" όπως "αχθοφόρος".

Κάνοντας, λοιπόν μία αναδρομή στην ιστορία,θα δείτε ότι πάντα υπήρχαν οι φόροι και είχαν πάντα αποδέκτες τους ισχυρούς κάθε εποχής.

Πάντα κάποιοι δούλευαν για να στηρίζουν και να ταΐζουν εκείνους ,τους λίγους, που νόμιζαν ότι κάποιοι ήταν.

Δεν ξέρω πότε επιβλήθηκε,ιστορικά, ο πρώτος φόρος όμως μπορώ να φανταστώ μία εκδοχή.

Φανταστείτε  λίγο σ΄εκείνο το μακρινό παρελθόν μια ομάδα ανθρώπων που ίσως να δεχόταν καθημερινά μπούλιγκ από κάποιον νταή της εποχής και  η καθημερινότητά τους είχε γίνει κόλαση .

Οι λύσεις που είχαν ήταν συγκεκριμένες,ο ενοχλητικός έπρεπε πάση θυσία να εξαφανιστεί από προσώπου γης .Το θέμα ήταν ποιος θα ήταν ο εκτελεστής αφού οι ίδιοι δεν μπορούσαν; Έτσι ζήτησαν από κάποιον να αναλάβει την εργασία με το αζημίωτο φυσικά . Στην συνέχεια ,αφού είδαν ότι αυτός μια χαρά τα  κατάφερε είπαν να τον προσλάβουν για μόνιμο με την υπόσχεση ότι για το υπόλοιπο της ζωής του θα τον συντηρούσαν αυτοί αρκεί αυτός να τους προστάτευε . Κάτι δηλαδή τους σαν τους σημερινούς νταβατζήδες που πουλούν προστασία ....

Και κάπως έτσι ,λοιπόν, εδραιώθηκαν κάποιες  κάστες γίνανε πλούσιες εξελίχθηκαν σε φεουδάρχες και γαιοκτήμονες ,αυτοκράτορες ,Βασιλιάδες, κ.λ.π Οι  οποίοι μετέφεραν κληρονομικά αυτά τα πλεονεκτήματα και στους απογόνους τους έως και σήμερα.

Απλώς σήμερα καλύπτονται πίσω από την αφηρημένη έννοια κοινωνικό κράτος και κοινωνική πολιτική.

Φτιάχνουν ψεύτικα έργα που σε μικρό χρονικό διάστημα καταρρέουν ώστε να ξαναφτιάξουν νέα και να τα ξαναπληρωθούν. 

Μας φορολογούν σε ότι κάνουμε για να ζουν αυτοί καλά.Ο πεθερός μου, έλεγε "δούλεψε με κακομοίρη να μην γίνω σαν εσένα"

Θα μπορούσαν βέβαια οι φόροι να λειτουργήσουν υπέρ του κοινού καλού αλλά αυτό προϋποθέτει μια αλλαγή : Να πάψει το "εγώ" και να γίνει " εμείς" 

Ουτοπικό; ίσως. Όχι όμως ακατόρθωτο αν υπάρξει θέληση.  

 

 

 

    

ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥΣ

 Σας έχουν πει ποτέ πόσο μαγικό είναι το σώμα σας;

Νομίζω πως όχι.

Αντιθέτως κάνουν ότι μπορούν για να σας πείσουν  ότι είναι ευάλωτο και εύθραυστο.

Ότι περιβάλλεστε από ένα σωρό κινδύνους,άλλοτε μικρούς και άλλοτε μεγάλους.

Ότι κάθε σύμπτωμα,όπως πυρετός,διάρροια ,εμετός ,πόνος είναι ασθένεια και θα πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να τα εξαφανίσουμε.

Και εδώ είναι που κάνουμε το τραγικό λάθος διότι ερμηνεύουμε τους μηχανισμούς άμυνας του σώματος μας ως συμπτώματα ασθένειας.

Το σώμα μας καταναλώνει τεράστια ποσά ενέργειας να ανεβάσει την θερμοκρασία του 1 ή 2 ή και 3 βαθμούς Κελσίου γιατί ξέρει ότι συνήθως τα παθογόνα γι αυτό βακτήρια δεν αναπτύσσονται σε αυτές τις θερμοκρασίες είναι τα λεγόμενα ψυχρόφιλα, και έρχεσαι εσύ και παίρνεις αντιπυρετικά και ακυρώνεις όλη αυτή την προσπάθεια. Ο πυρετός πρέπει να ελέγχετε με αντιπυρετικά όταν αγγίζει τους 40 βαθμούς Κελσίου,διότι εσωτερικά έχουμε πάντα έναν βαθμό παραπάνω και ο εγκέφαλος είναι ευαίσθητος.

Επίσης ο πυρετός που δεν υποχωρεί στις 3 μέρες είναι δείγμα ότι το σώμα μας χρειάζεται την δική μας εξωτερική παρέμβαση όποτε πάμε στον γιατρό και δεν παίρνουμε αντιπυρετικά  να καλύψουμε το πρόβλημα.  

Το ίδιο συμβαίνει και με προβλήματα του πεπτικού μας συστήματος το σώμα μας προσπαθεί με τον εμετό και την διάρροια να αποβάλλει ουσίες που είναι βλαβερές και βακτηριακό φορτίο.

Με το να καταστέλλουμε με φάρμακα αυτούς τους μηχανισμούς άμυνας είναι σαν να συνωμοτούμε με τους παθογόνους παράγοντες ενάντια στο σώμα μας και την υγεία μας.

Βεβαίως όταν αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούν για πάνω από 48 ώρες και επειδή ελλοχεύουν κίνδυνοι όπως αφυδάτωση,θα πρέπει να απευθυνόμαστε στον γιατρό μας.

Καταστέλλουμε τον πόνο με παυσίπονα ,όμως ο πόνος είναι απλά το κόκκινο λαμπάκι που ανάβει στο αυτοκίνητό μας όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, με το να αποσυνδέουμε το λαμπάκι δεν λύνεται το πρόβλημα έτσι δεν είναι; Ε τα παυσίπονα αυτό κάνουν αποσυνδέουν την ένδειξη βλάβης δεν επισκευάζουν  την βλάβη με αποτέλεσμα να δημιουργούμε χειρότερα προβλήματα.

Τώρα θα μου πείτε ότι δεν αντέχετε και ο πόνος,έχετε δίκιο όμως η σωστή αντιμετώπιση βοηθάει όπως όταν μας πονάει το χέρι μας ,το πόδι μας  και γενικά στους μυοσκελετικούς πόνους η καλύτερη αντιμετώπιση είναι ο περιορισμός των κινήσεων που προκαλούν πόνο μέχρι το σώμα μας να επισκευάσει την ζημιά.Για τους υπόλοιπους πόνους που αφορούν εσωτερικά όργανα σωστό είναι να πάμε στον γιατρό χωρίς να πάρουμε παυσίπονα διότι δυσχεραίνουμε και την δική του διάγνωση.

Το ίδιο ισχύει και για τους πονόδοντους. Όσο για όλους τους πονοκεφάλους,οι περισσότεροι περνούν με έναν καλό ύπνο και χαλάρωση.

'Έχουμε μάθει να καταναλώνουμε τα αντιβιοτικά σαν να ήταν καραμέλες μη γνωρίζοντας ότι αυτά είναι το τελευταίο μας όπλο ενάντια σε βαριές βακτηριακές λοιμώξεις . Τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία επίδραση στους ιούς το μόνο που κάνουμε είναι πάλι να συνωμοτούμε ενάντια στο σώμα μας και την υγεία μας, διότι τα αντιβιοτικά δεν δρουν επιλεκτικά ,στο πέρασμά τους σκοτώνουν τα πάντα χωρίς εξαιρέσεις αφήνοντας το σώμα μας χωρίς ανοσοποιητικό για αρκετό διάστημα με ότι συνέπειες συνεπάγεται αυτό.

Η αλόγιστη χρήση φαρμάκων δημιουργούν μακροπρόθεσμα προβλήματα στο πεπτικό μας και στο συκώτι μας ,δεν είναι καραμέλες είναι εργαλεία για την στιγμή που το σώμα μας δεν θα μπορεί να κάνει κάτι άλλο.  

Ας δούμε επιτέλους την μαγεία και τις ικανότητες του σώματός μας και ας του δείξουμε την πρέπουσα αγάπη και προσοχή που του αρμόζει.

Και αν ποτέ δυσλειτουργεί είναι γιατί εμείς κάτι κάναμε λάθος όχι αυτό ,δεν φταίει το αυτοκίνητό μας εάν καεί η μηχανή γιατί εμείς το αφήσαμε χωρίς λάδια ή νερό .

Καθημερινά κακοποιούμε  το σώμα διατηρώντας του σε κατάσταση παρατεταμένου στρες,έλλειψη ξεκούρασης ,μυοσκελετικής κακοποίησης κ.τ.λ .

Το σώμα μας,μας μιλάει πάντα μας μιλούσε εμείς σταματήσαμε να το ακούμε.

 

 

    

ΤΟ ΤΕΚΜΑΡΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ...

 Όλοι έχετε ακούσει για το "τεκμαρτό εισόδημα "  ή αλλιώς κριτήρια διαβιώσεις.

Πόσοι ,όμως ,από εσάς γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται;

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιος έχει ένα σπίτι στο όνομά του,δεν έχει σημασία αν το βρήκε ή το εφτιάξε μόνος του, είναι άνεργος με μηδενικό εισόδημα και περιμένει το κοινωνικό κράτος να το στηρίξει σε αυτή την δύσκολη φάση της ζωής του μέχρι να βρει μια εργασία .Έρχεται λοιπόν το κράτος και του λέει " φίλε μου,δεν δικαιούσαι καμία κοινωνική  παροχή διότι έχεις ένα σπίτι και εγώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου χρειάζεσαι 8000 ευρώ ετησίως για να το συντηρείς .Άρα μου κρύβεις αυτά τα 8000 ευρώ " ,αφού δηλώνει μηδενικό εισόδημα ως άνεργος, και έτσι αυτός ο άνθρωπος έχει ένα εκκαθαριστικό εφορίας στο οποίο αναγράφετε "τεκμαρτό εισόδημα 8000 ευρώ.

Άρα το ελληνικό κράτος φορολογεί με φανταστικά εισοδήματα και όχι πραγματικά.

Φανταστείτε στο παράδειγμά μας ο άνθρωπος αυτός να είχε και ένα αυτοκινητάκι,θα άγγιζε το ετήσιο φανταστικό εισόδημα των 10000 ευρώ.

Το αφορολόγητο είναι 8636 ευρώ οπότε θα πλήρωνε και φόρο ....Η γελοιότητα ,αυτού του κράτους ,σε όλο της το μεγαλείο .

Αν,τώρα,δεν ήταν ιδιοκτήτης και έμενε στο ενοίκιο θα δικαιούταν το ΚΕΑ  (κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης) το οποίο είναι 200 ευρώ, με το οποίο  θα πλήρωνε  μόνο το ενοίκιο και θα βρισκόταν στην ίδια θέση με πριν.

Συμπέρασμα ,για να έχει κέρδος ο άνθρωπός μας θα πρέπει να δηλώσει άστεγος.

Άρα το κράτος στόχο έχει να μας κάνει όλους άστεγους.

Τι δεν καταλαβαίνετε;;;;       

  

Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΗ

   

Μία εικόνα χίλιες λέξεις!!!

 

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ;

 Αλήθεια,γιατί τα κάνουμε όλα δύσκολα;

Τις σχέσεις ,την ζωή μας .Όλα τα έχουμε μετατρέψει σε πυρηνική φυσική ενώ στην ουσία είναι τόσο απλά.

Από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που θα πέσουμε για ύπνο η ζωή μας είναι ένας Γολγοθάς χωρίς τέλος.

Κάθε μέρα τρέχουμε να προλάβουμε δεν ξέρω τι! Αγνοώντας ότι ο χρόνος κυλάει και μαζί του και η ζωή μας.

Είμαστε ένα συνεχόμενο "θέλω" και δεν κοιτάμε τι έχουμε ήδη.

Επενδύουμε στην συσσώρευση υλικών,νομίζοντας ότι θα μας κάνουν πιο χαρούμενους πιο ευτυχισμένους πιο πετυχημένους και πιο πλούσιους,όταν όλα αυτά βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας ,απλά εμείς πάψαμε να τα βλέπουμε.

Κάναμε τις σχέσεις μεταξύ μας δύσκολες γιατί πάντα κάτι ζητάμε,κάτι περιμένουμε,μόνο απαιτήσεις ,λες και οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για μας.

Ποτέ δεν είμαστε ο εαυτός μας,πάντα υποκρινόμαστε καταναλώνοντας πολύτιμη ενέργεια για το τίποτε.

Πάψε για λίγο να τρέχεις και κοίτα γύρω σου να δεις τι χάνεις.

Από υλικά  έχεις περισσότερα από αυτά που χρειάζεσαι,απλά μάθε να τα εκτιμάς.

Βρες πραγματικά ποιος είσαι "γνώθι σαυτόν"   μόνο έτσι θα βρεις την άκρη. 

   

 

 

ΕΝΑ ΑΛΑΛΟΥΜ!!!!

 Σας έχει τύχη ποτέ να μην βγάζετε άκρη με τις δημόσιες υπηρεσίες,την εφορία ,τους λογιστές και το νομοθετικό πλαίσιο και να βρίσκεστε σε σύγχυση;

Ε! λοιπόν, σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι εγώ αυτές τις μέρες. 

Το πρόβλημά μου ξεκινάει από το γεγονός ότι ο άντρας μου κληρονόμησε ένα αγροτικό αυτοκίνητο από τους γονείς του . Ως γνωστό στην χώρας μας δεν μπορούν όλοι να έχουν στην κατοχή τους ένα ΦΙΧ,θα πρέπει να δηλώνουν αγρότες ή επαγγελματίες. 

Αυτό βέβαια δεν το κατανοώ διότι σε άλλες χώρες δεν υπάρχει αυτή η δέσμευση και όποιος θέλει μπορεί να είναι κάτοχος ενός τέτοιου οχήματος.

Κάποιος θα μου πει ότι ο περιορισμός ισχύει διότι υπάρχουν  φορολογικές απαλλαγές, θα μπορούσαν να υφίστατο μόνο για όσους όντως δηλώνουν κατά κύριο επάγγελμα αγρότες η επαγγελματίες και όχι για τους υπολοίπους.

Είδη από αυτό το σημείο ξεκινάει η παραλογία του ελληνικού κράτους.

Έτσι λοιπόν ρωτάμε την λογίστρια εάν μπορούμε,με κάποιο τρόπο να κρατήσουμε στην κατοχή μας το συγκεκριμένο όχημα ,δηλώνοντας ένα πολύ μικρό αγροτικό εισόδημα.

"Όχι" μας λέει διότι έχει αλλάξει η νομοθεσία και θα πρέπει να είναι κάποιος δηλωμένος στο μητρώο αγροτών στην ΑΑΔΕ. 

Ένας φίλος του συζύγου μου,του λέει "Εγώ το έκανα, πως δεν γίνετε;" 

Ας πάμε λέω στο μηχανολογικό που είναι το πλέον αρμόδιο τμήμα να ρωτήσουμε τι ισχύει.

Εκεί, μια πάρα πολύ ευγενική υπάλληλος μας ενημερώνει ότι γίνετε αρκεί να δηλώσουμε ένα μικρό αγροτικό εισόδημα.Μας έδωσε μάλιστα μια λίστα με τα δικαιολογητικά που έπρεπε να προσκομίσουμε.

Πάω πίσω στην λογίστρια η οποία συνεχίζει να αρνείται να μου δηλώσει ένα μικρό αγροτικό εισόδημα ισχυριζόμενη ότι το μηχανολογικό δεν γνωρίζει τίποτε .

Οι μέρες περνούν και πλησιάζει η ημερομηνία λήξης της κατάθεσης των φορολογικών δηλώσεων και μεις βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση  για το τι ισχύει τελικά.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ο λογιστής φίλου μας δηλώνει ότι ισχύουν τα λεγόμενα του μηχανολογικού και ότι μπορεί εκείνος να μας φτιάξει το Ε3 ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε το αγροτικό.

Μία έρευνα στο διαδίκτυο δεν μπόρεσε να με βοηθήσει να καταλάβω ποιό είναι το σωστό,αντιθέτως και εκεί οι πληροφορίες συγκεχυμένες ,υπάρχει η δυνατότητα να δηλώσει κάποιος αγρότης κατά μη κύριο επάγγελμα ή αφανείς αγρότης όπως τους χαρακτηρίζει η εφορία αλλά δεν αναφέρετε εάν θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο αγροτών.   

Και τώρα πέστε μου εσείς...

Ποιος έχει δίκιο ; Γιατί δεν υπάρχει ομοφωνία σε κάτι που ορίζετε από τον νόμο ; Τι δεν πάει καλά ρε παιδιά ;;;; 

 

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΣΤΡΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΙΤΣ ΚΑΛΕ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΕΣΤΙΑΣΗΣ

   

Μία μέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη στην φίλη μου,έρχεται σπίτι μου,πίνουμε το καφεδάκι μας,τρώμε μαζί και περνάμε ένα τετράωρο παρεϊτσα . 

Έτσι λοιπόν η συζήτηση ήρθε για την καφετέρια στο Ιτσ Καλέ και την ενοικίαση της στην μεγάλη αλυσίδα εστίασης "Γρηγόρης ",ότι μετά από 18 χρόνια καλής λειτουργίας πετάνε έξω τον σημερινό ενοικιαστή χωρίς να του έχουν δώσει καμία ευκαιρία συμμετοχής στον συγκεκριμένο πλειοδοτικό διαγωνισμό.  

Η συγκεκριμένη καφετέρια εκτός από τουριστικό σημείο αποτελούσε για όλα αυτά τα χρόνια και σημείο συνάντησης πολλών κατοίκων του κάστρου,με τον ιδιοκτήτη είχαν αποκτήσει ιδιαίτερη σχέση οπότε καταλαβαίνετε την  συναισθηματική  σύνδεση.

Εγώ δεν θα σταθώ σε αυτό, διότι το κράτος έχει δικαίωμα από την στιγμή που τελειώνει η σύμβαση να προκηρύξει νέο διαγωνισμό για την εύρεση νέου πλειοδότη.

Θα σταθώ όμως στους όρους που έβαλε ο Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ, πρώην Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων – ΤΑΠ).

 Την 1η Φεβρουαρίου ανακοίνωσε δημόσιο ανοιχτό πλειοδοτικό διαγωνισμό για 59 αναψυκτήρια και εστιατόρια σε αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και μουσεία της χώρας.

Το ελάχιστο ετήσιο μίσθωμα για την ομάδα Γ  στην οποία άνηκε το αναψυκτήριο του Ιτσ Καλέ 531.347 ευρώ.

Τα οικονομικά και τεχνικά κριτήρια που τέθηκαν αποκλείουν εκ των πραγμάτων «μεσαίους» και «μικρότερους» παίκτες. Καταρχάς οι συμμετέχοντες οφείλουν να έχουν για πέντε συνεχή χρόνια «ετήσιο κύκλο εργασιών μεγαλύτερο του ενός εκατομμυρίου (€1.000.000,00) ευρώ και θετικά ίδια κεφάλαια». Σημαντικό είναι ότι ο όρος αυτός αφορά τα έτη 2017-2021, δηλαδή συμπεριλαμβάνει την περίοδο των lock-downs και τους χαμηλούς τζίρους της εστίασης λόγω της πανδημίας. Στη συνέχεια, στα «Κριτήρια Τεχνικής και Επαγγελματικής Ικανότητας» απαιτείται «επαγγελματική εμπειρία τουλάχιστον κατά τα τελευταία έξι (6) έτη (2017-2022) στη λειτουργία 10 τουλάχιστον καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, κλειστής ή ανοιχτής αγοράς, στα οποία τρόφιμα και ροφήματα προετοιμάζονται και προσφέρονται σε όρθιους ή και καθούμενους πελάτες σε δύο τουλάχιστον διαφορετικές γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας». Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που έχουν τέτοια «εμπειρία».

Αυτό είναι το μείζων θέμα εδώ,ότι η κυβέρνηση , όπως και κάθε κυβέρνηση έως σήμερα, συνεχίζει τις μπίζνες με τους δικούς της,παίζουν με άδικους όρους και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν να παίζουν.

Κατά τ'άλλα το καπιταλιστικό μοντέλο ευνοεί τις ίσες ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης των πολιτών "όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα".Ναι! όταν παίζετε με ίσους όρους.

Μην γελιόμαστε λοιπόν ...

Ποτέ δεν θα έχουμε ίσους και δίκαιους όρους παιγνιδιού,η ταξική διαφορά πάντα θα βασιλεύει απλά καλύπτετε με τεχνάσματα για μην την αντιλαμβανόμαστε.